Een huis met vruchtbare grond vol planten van liefde

Als we tezamen komen, zij het in een huis, hal, tempel of koninkrijkszaal, en de bedoeling hebben om daar in gemeenschap onze gedachten uit te wisselen over God, Zijn woord en geboden, moet onze opstelling naar elkaar volgens de normen van God gebeuren.

De ecclesia is een huis van God en daar is er geen plaats voor na-ijver, nijd of jaloezie, maar moet er onderlinge liefde heersen voor elkaar.

Zij die zich verzamelen om een dienst voor God bij te wonen, leggen zich er op toe om zich te verdiepen in het Woord van God, maar ook in de liefde van God. Zo bestuderen ze het karakter van de Allerhoogste en kijken ze het karakter van Zijn gezonden zoon. Hierbij ontgaat het hen niet dat Jezus een onzelfzuchtige liefde had. Hij had een liefde die « niet benijdt« . Voor ons zien we dan ook een man die een liefde uitstraalde die vrijgevig was. Zo moet ook onze liefde zijn, zodat we anderen kunnen zien bloeien en zich verheugen in hun voorspoed, zelfs als onze eigen zaken voor een tijdje niet zo voorspoedig zijn.

Het kan gerust zijn dat we eens moeilijke dagen mee maken. Dagen waaraan we zelfs de pest aan kunnen hebben. Maar deze mogen ons niet ondermijnen. Ze mogen ons niet in de diepte sleuren. Boven al de ongemakken en moeilijkheden moeten we zulk een vertrouwen hebben op God dat we boven deze moeilijkheden uitstijgen en blijven optreden als een vredestichter die zijn liefde met velen wil delen.

De liefde van en navolger van Christus is er een van vrijgevigheid, het omgekeerde van jaloezie en afgunst, die voortkomen uit een perverse natuur. Deze wereld loopt over van mensen die zich willen spiegelen aan anderen. De sociale media zijn daarvan een uitmuntend bewijs hoe dat mensen zelfs zo ver gaan zichzelf niet meer te zijn naar anderen toe. Overal om ons heen zien we mensen die met jaloezie uitkijken naar wat anderen al hebben bereikt of zijn ze afgunstig over wat ze wel allemaal al hebben en zij niet. Daar zien we goed de wortels van afgunst, welk egoïsme is. Hierbij moeten we goed beseffen dat afgunst niet zal groeien op de wortel van liefde.

En om een goede ecclesia op te bouwen moeten we een vruchtbare grond omploegen en daarop goede zaden zaaien, waarbij we er voor kiezen enkel liefdevolle planten groot te brengen. Zo zullen we onze gedachten open houden om iedereen die langs komt hartelijk te ontvangen en te laten proeven van onze gastvrijheid. Daarbij zal onze liefde zich verheugen met hen die zich verheugen, in de voorspoed van elk goed woord en werk, en in de vooruitgang in de christelijke genade en in de goddelijke dienst van allen die door de goddelijke Geest worden aangedreven.

+

Voorgaande artikelen

1. Een vergaderplaats om vrede en liefde met elkaar te delen
2. Openingswoord bij de Dienst voor eenheid in onze geloofsgemeenschap
3. Groei van liefde en maak vordering
4. Liefde in de ecclesia
5. Liefde tot uitdrukking gebracht
6. Paulus’ aansporing tot eenheid in liefde

++

Vindt ook te lezen

1. Materialisme, “would be” leven en aspiraties #1
2. Wrok verwerpen
3. Jezus volgen bevrijdt van faalangst en prestatiedruk
4. Christen worden iets anders dan lid worden van een kerk.
5. Niets edel in het vlees dat tot zichzelf wordt gelaten
6. Wrevel vermoordt de dwaas, gramschap doodt de zot
7. De paradox van de gastvrijheid
8. Gastvrijheid: een pijnlijke weg om anderen te verwelkomen