Beginnen met het ontwikkelen van een spirituele geest #2 Kinderen en erfgenamen van God

Romeinen 7 en 8 zijn twee van de meest verheffende in Gods woord en dit maakt de Bijbel zo fascinerend. Gods boek is ontworpen om een leven lang te volstaan. Terwijl we dag na dag, jaar na jaar lezen en de Schriftlezing met de Schrift vergelijken, wordt de volheid van de boodschap en betekenis ervan duidelijker.

Hoofdstuk 7 vertelt ons hoe de natuurlijke geest werkt. Paulus werd geconfronteerd met een erkenning van de manieren om die wet niet na te leven, zo schreef hij:

“Ik zou niet hebben geweten wat het is om te begeren als de wet niet had gezegd: “Je zult niet begeren » (vers 7).

Maar de menselijke natuur is zodanig dat dit soort wetten aanleiding geven tot erkenning van hebzucht!

De idee van begeerte is tegenwoordig verouderd; het doel van moderne marketing is om mensen aan te moedigen om te begeren. Paulus inspireert zijn lezers om zo te leven

« opdat wij vrucht mogen dragen voor God « (vers 4),

en in hoofdstuk 8 moedigt Paulus de volgelingen van Christus aan positief te denken, d.w.z. geestelijk of spiritueel te denken, en hun geest niet te laten wonen « op het vlees », want mensen die alleen maar hun eigen zin doen, kunnen God dan ook niet tevreden stellen.

« …zij die in het vlees zijn, kunnen God niet behagen » (vers 8).

Wanneer we een geestelijke geest beginnen te ontwikkelen, is de uitkomst, volgens Paulus, dat

“allen die door de Geest van God worden geleid, zonen van God zijn. Want u hebt de geest van slavernij niet ontvangen om terug te vallen in angst, maar u hebt de Geest van adoptie ontvangen als zonen, door wie wij roepen: “Abba! Vader!” (verzen 14,15).

De Psalmen zijn een grote hulp bij het ontwikkelen van de spirituele geest.

Hoe echt en altijd aanwezig in ons leven is onze hemelse Vader? Paulus vertelt de Romeinen dat ze

“kinderen van God zijn geworden, en als er kinderen zijn, dan erfgenamen – erfgenamen van God en mede-erfgenamen van Christus, op voorwaarde dat we samen met hem lijden, zodat we ook met hem kunnen worden verheerlijkt” (verzen 16,17).

Paulus maakt dan een heel uitdagend punt en zegt:

“Ik ben van mening dat het lijden van deze huidige tijd niet de moeite waard is om te vergelijken met de glorie die aan ons” zal worden geopenbaard (vers 18).

Er waren momenten waarop Paulus

“innerlijk kreunde terwijl we reikhalzend wachtten op adoptie als zonen, de verlossing van ons lichaam” (vers 23).

Het hoofdstuk bereikt zijn hoogtepunt als hij schrijft: “in al deze dingen zijn we meer dan overwinnaars door hem die van ons hield. Want ik ben er zeker van dat noch de dood, noch het leven… noch iets anders in de hele schepping ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heer” (verzen 37,39). Mogen we allemaal “meer zijn dan veroveraars”.

Voorgaande