Nieuw Verbond – Kanisa la Christadelphian huko Anderlecht

Hoogdag ter herdenking

In de ecclesiae van Christadelphians komen leden regelmatig bijeen om met elkaar te bidden en samen brood en wijn te delen.
Er is ook jaarlijks een hoogdag ter herdenking van het Laatste Avondmaal van Jezus. Dit jaar vindt die herdenkingsviering plaats op maandag 22 april. Die avond wordt 14 Nisan herdacht als erkenning voor Gods aanvaarding van het loskoopoffer van Jezus, waarbij hij zichzelf als een Lam voor God aanbood en het Laatste Avondmaal instelde als een gebeurtenis die regelmatig moet worden herhaald.

Ten dienste van de herdenking wijdde Jezus Christus tijdens het Laatste Avondmaal op Nisan 14 het brood in en vroeg zijn discipelen om dat in de toekomst ook te doen. Jezus gebiedt ons dit te doen (brood eten en wijn drinken) ter nagedachtenis aan hem, totdat hij komt. Voor volgelingen van Christus is het een belangrijke boodschap en een daad van verbondenheid met de meesterleraar.

Zoals Paulus later uiteenzet, is dit een deelname (gemeenschap, partnerschap) aan het lichaam en bloed van de heer. Hij benadrukt ook dat dit een gemeenschappelijke daad is en dat de deelnemers met elkaar verbonden zijn tot één lichaam. (1 Korintiërs 10:16-17)

“16 Is de kelk van de zegening, die wij zegenen, geen deelgenootschap aan het Bloed van Christus; is het brood, dat wij breken, geen deelgenootschap aan het Lichaam van Christus?
17 Omdat het één Brood is, daarom zijn wij, hoe talrijk ook, één lichaam; want allen hebben wij deel aan het éne Brood.” (1 Corinthiërs 10:16-17)

Als broeders en zusters willen wij verenigd door het leven gaan en getuigen voor de Nazareense leermeester die zich bereid verklaarde voor ons op te komen en zelfs voor ons te sterven.

Eenheid

Voordat Jezus werd verraden had hij in gebed verzocht dat er onder zijn volgelingen een eenheid mocht bestaan. Hij zei:

„20 Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen, die door hun woord in mij geloven, 21 opdat zij allen één zijn, gelijk Gij, Vader, in mij en ik in U ben, dat ook zij in Ons [één, SV] zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij mij gezonden hebt. 22 En de heerlijkheid, de glorie die Gij mij gegeven hebt, heb ik ook aan hen gegeven, opdat zij één zouden zijn, gelijk Wij één zijn: 23 ik in hen en Gij in mij, dat zij volmaakte eenheid bezitten, opdat de wereld erkenne, dat Gij mij gezonden hebt, en dat Gij hen liefgehad hebt, gelijk Gij mij liefgehad hebt”. (Johannes 17:20-23)

Merk op in welke richtingen deze eenheid zich uitstrekt. Er is de eenheid tussen Jehovah God en Zijn zoon Jezus Christus. Zo ook is er de eenheid tussen Jezus en zijn volgelingen. Die volgelingen behoren één te zijn met Jezus en Zijn hemelse Vader zoals Jezus één is met zijn hemelse Vader. Sommigen zien verkeerdelijk in die eenheid van Jezus met God een reden om aan te nemen dat Jezus dan God zou zijn. Hierbij vergeten ze dan de tekst dat de mensen ook één horen te zijn met Jezus en met God zoals Jezus één is met zijn hemelse Vader. Hun denkwijze zou dan betekenen dat de mensen ook gelijk God zijn en zelfs God zouden zijn. (Die denkwijze dus eerder hun trinitarisch denken ontkrachtend.)

We moeten zelfs inzien dat Jezus verwacht dat « Al » zijn volgelingen één moesten zijn, niet alleen degenen die toen leefden, maar dat het ook degenen betreft die door hun woord — dat wil zeggen, door het woord van zijn discipelen — in hem geloof zouden stellen, waardoor deze eenheid zich in de toekomst uitstrekt en alle thans levende ware christenen omvat.
Terzelfder tijd reikt die eenheid tot in de hemel om Jezus Christus en Jehovah God in te sluiten, opdat zijn volgelingen — zoals Jezus het uitdrukte — „in ons één” zouden kunnen zijn. En dat één zijn is wat nu komende maandag op 14 Nisan herdacht en in de verf wordt gezet.

Deze herinnering is niet louter een ritueel, het is iets om over na te denken en het is een tijd voor zelfreflectie. Het is een terugblikken op wat Jezus van zijn hemelse Vader, Jehovah God ontvangen heeft. Maar ook wat Jezus met die ontvangen gaven, zoals het verrichten van wonderen heeft gedaan. Daarnaast is het ook een speciaal gedenken van dat avondmaal waarop Jezus en zijn apostelen samen waren rond de tafel en Jezus het brood zagen breken en er de zegen over uitspreken. Toen gaf Jezus te kennen dat hij zijn lichaam zou overleveren en dat er bloed zou gaan vloeien. Maar zijn bloed zou van dan af teken zijn van een Nieuw Verbond tussen God en de mensen.

Wij kunnen ons geen sterkere en hechtere eenheid voorstellen dan die welke tussen Jehovah God en zijn Zoon, Christus Jezus, bestaat.

“23 Want ik zelf heb van de heer ontvangen, wat ik u ook heb overgeleverd; dat de heer Jesus in de nacht, dat hij verraden werd, brood nam, 24 een dankzegging sprak, het brak en zeide:

« Dit is mijn lichaam, dat voor u wordt overgeleverd. Doet dit tot mijn gedachtenis. »

25 Zo ook na de maaltijd de kelk, zeggende:

« Deze kelk is het nieuwe Verbond in mijn bloed. Doet dit, zo dikwijls gij drinkt, tot mijn gedachtenis. »

26 Welnu, zo dikwijls gij dit brood eet en de kelk drinkt, verkondigt gij de dood van de heer (Jezus Christus), totdat hij komt.

27 Wie dus op onwaardige wijze het brood eet of de kelk van de heer drinkt, bezondigt zich aan het lichaam en bloed van die heer. 28 Laat dus een ieder zichzelf onderzoeken, en dan eerst eten van het brood en drinken van de kelk. 29 Want wie eet en drinkt, eet en drinkt zich een oordeel, zo hij het lichaam niet naar waarde beoordeelt. 30 Daarom zijn er onder u zoveel zwakken en zieken, en zijn er zovelen ontslapen. 31 Zo we onszelf naar waarheid hadden beoordeeld, zouden we niet geoordeeld worden.” (1 Korintiërs 11:23-31)

Zoonschap

Jezus vroeg of zijn discipelen in de hechtste familievereniging van God, een bevoorrecht zoonschap, opgenomen mochten worden. De apostelen hadden „de heerlijkheid als van een Eniggeborene van de Vader” mogen aanschouwen.

“Het Woord is vlees geworden, En heeft onder ons gewoond! En wij hebben zijn glorie aanschouwd: Een glorie als van de Eengeborene uit de Vader, vol van genade en waarheid.” (Johannes 1:14)

Zij leerden hoe één te zijn met elkaar en met Christus. Ook verkondigden zij dat hun volgelingen er voor moesten zorgen één te zijn. Zo moesten ze

„de eenheid van de geest bewaren in de verenigende band van de vrede”

en erbij bewust moesten van zijn dat er één lichaam is en er één geest is, gelijk zij die zich volgeling van Christus noemen werden geroepen

« in één hoop, één Heer, één geloof, één doop; één God en Vader van allen, die boven allen, door allen en in allen is”.

Wat een nauw verbonden en aaneengesloten lichaam moeten zijn volgelingen met het oog op de talrijke dingen die zij gemeenschappelijk bezaten, wel geworden zijn!

Onverdeeldheid

De apostel Paulus vergelijkt de gemeenschap van volgelingen van Christus met een menselijk lichaam. Dat lichaam heeft meerdere ledematen maar toch behoren ze tot dat ene lichaam.

Onze geloofsgemeenschap bestaat zo ook uit vele mensen uit verschillende naties. Elke ecclesia heeft op haar beurt vele leden, en al ie leden behoren tot datzelfde lichaam van die geloofsgemeenschap. Dat lichaam van Broeders en zusters in Christus, hoe vele ook, vormen één lichaam. Samen zijn ze verbonden met en in Christus, gedoopt met één Geest gedrenkt, opgenomen in dat ene lichaam.

Dit komende weekend en maandag tot dinsdag nemen wij het extra in ons op om hieraan te denken, dat wij door Christus en door één Geest allen tot één lichaam zijn geworden, in de naam van Christus.
Deze speciale dagen denken we er in het bijzonder aan dat er geen verdeeldheid in het lichaam mag zijn, maar dat wij als broeders en zusters als de leden van dat ene lichaam gelijkelijk voor elkaar zorgen.

“12 Want zoals het lichaam één is, ofschoon het veel leden heeft, en van de andere kant al de leden van het lichaam, hoe talrijk ook, één lichaam vormen, zo ook Christus. 13 Allen toch, Joden of heidenen, slaven of vrijen, allen zijn we in één Geest tot één lichaam gedoopt, en allen zijn we met één Geest gedrenkt.

14 Want ook het lichaam bestaat niet uit één lid, maar uit meerdere leden. 15 Al zei de voet: omdat ik geen hand ben, behoor ik niet tot het lichaam; toch behoort hij tot het lichaam. 16 En al zei het oor: omdat ik geen oog ben, behoor ik niet tot het lichaam; toch behoort het tot het lichaam. 17 Zo het lichaam één en al oog was, waar bleef het gehoor; was het één en al gehoor, waar bleef dan de reuk?

18 Maar in werkelijkheid heeft God de leden, elk in het bijzonder, een plaats in het lichaam gegeven, zoals het Hem heeft behaagd. 19 En van de andere kant, zo alle nu eens één lid vormden, waar bleef dan het lichaam?
20 Maar in werkelijkheid zijn er veel leden, doch slechts één lichaam. 21 Het oog kan niet tot de hand zeggen: Ik heb u niet nodig; het hoofd niet tot de voeten: Ik heb u niet nodig. 22 Integendeel, juist de schijnbaar zwakkere leden van het lichaam zijn het meest noodzakelijk; 23 wat ons in het lichaam minder edel toeschijnt, bekleden we met meer luister; en juist onze oneerbare ledematen ontvangen groter kiesheid; 24 onze eerbare leden hebben dat niet nodig. Ja, God heeft het lichaam zó samengesteld, dat Hij groter eer gaf aan wat misdeeld is, 25 opdat er in het lichaam geen tweedracht zou heersen, maar de leden gelijke zorg voor elkaar zouden dragen.” (1 Corinthiërs 12:12-25)

Verenigde kudde

Laten we die boodschap, van die laatste samenkomst van Jezus en zijn apostelen rond de tafel in de bovenzaal in Jeruzalem, niet uit het oog verliezen en ons aan de waarheid houdende, in liefde voor elkaar groeien, onder het wakende oog van één herder, Christus Jezus onze heer, zodat we ons niet zullen moeten schamen als wij voor zijn rechtersstoel zullen moeten voorkomen.

Als broers en zusters van elkaar luisteren we naar Jezus zijn stem terwijl we ons verenigen als één kudde met één herder.

“15 Maar we zullen de waarheid bewaren in liefde, en zó in ieder opzicht opgroeien voor hem, voor Christus, die het Hoofd is. 16 Door hem wordt het ganse lichaam samengevoegd en samengehouden, omdat elk gewricht zijn taak vervult met de kracht, die ieder lid in ‘t bijzonder is toegemeten; en zó voltrekt zich de groei van het lichaam tot eigen opbouw in liefde.” (Efeziërs 4:15-16)

“Ik ben de goede herder. De goede herder geeft zijn leven voor de schapen.” (Johannes 10:11 Canis)

Voorgaande