Rassemblement et rencontre pour Dieu

Dans les temps anciens, Jéhovah Dieu des puissances célestes avait appelé Son Peuple à se rencontrer régulièrement pour réfléchir sur Lui et Ses actes et pour L’honorer. Par exemple, les gens aimant Dieu se sont réunis à un moment „ ou ” lieu convenu „ (1 Samuel 13:8; 20:35) dans, par exemple, une tente ” de réunion „ (Exode 27:21). Un tel lieu de réunion „ miq·raʼ” a été dérivé comme qa·raʼ (appel), pour indiquer qu’il s’agissait d’une réponse à l’appel de Dieu, du verbe de base qa·raʼ.

Qa·halʹ est lié à un verbe que signifie „ convoque; meeting ” (Exode 35: 1; Lévitique 8: 4) et est souvent utilisé pour désigner une municipalité comme un groupe organisé de personnes. Parfois, qa·halʹ  (municipalité) est utilisé avec ʽe·dhahʹ (réunion) (Lévitique 4:13; Nombres 20:8, 10).

Le grec ek·kleʹsi·a (from ek, „ from ”, and kleʹsis, „ un appel ”) est habituellement utilisé dans la Septante grecque comme traduction de l’hébreu qa·halʹ (municipalité) et parfois ʽe·dhahʹ (réunion), dhah, bien que ce dernier mot soit également représenté par l’expression grecque su·na·goʹge (qui signifie ” un rassemblement,  de sun, et aʹgo,  apporter ).

Pour nos réunions, nous allons aux réunions que les disciples de Jésus ont tenues. Nous parlons d’un ecclesia pour le lieu ainsi que pour le groupe ou la collection de croyants, comme indiqué dans les Écritures grecques chrétiennes la « municipalité » avec ek·kleʹsi·a.
Dans Actes 7:38, il est utilisé en ce qui concerne la congrégation d’Israël. Le mot grec su·na·goʹge apparaît dans Actes 13:43 (” réunion dans la synagogue „) et dans Jacques 2:2 (” réunion « ). Une autre expression grecque, pa·neʹgu·ris (from pan, „ tous ”, et aʹgo·ra, cela indique tout type de réunion), est affichée dans Hébreux 12:23 with „ general meeting ” ou assemblée générale.

Il y avait certains jours où les gens étaient vus pour se rassembler avec la famille avec d’autres croyants. Par exemple, il y avait le Sabbat hebdomadaire, un jour de repos complet „, une réunion sainte ” (Lévitique 23:3), prenant le temps de considérer la Parole de Dieu, comme dans les synagogues ultérieures, où Moïse ’ a été lu chaque sabbat ’ (Actes 15:21).

La nouvelle lune a également été célébrée (Nombres 28:11-15), le jour de l’appel de la trompette (Roch Hachana) (Nombres 29:1-6), le Jour annuel de l’Expiation (Le 16), et a été célébré comme l’événement principal de l’année de la ‘Pâque’ Pessa’h (en commémoration de la délivrance d’Israël de l’Egypte; Exode 12:14), dont Dieu a ordonné de célébrer cela pour l’éternité, ce qui rend cela aussi pour les vrais chrétiens et donc aussi pour nous Christadelphes ici en Belgique, est le jour le plus important de la réunion (le 14 Nisan pour la fête de Pâque ou Pâque).

En mémoire du salut pour les Juifs de l’extermination imminente dans l’Empire perse; Esther 9:20-24), il y avait la fête Pourim, la fête, ainsi que la Fête de l’Initiation (Hanoukka) (recommandant la re-dédication du temple le 25 Kislev 165 av. J.-C.; Jean 10:22, 23).

En outre, il y avait trois fêtes périodiques annuelles „ de Jéhovah ”: la fête des pains sans levain, la fête des semaines (plus tard appelée Pentecôte) et la fête des Tabernacles (Lévitique 23), quant aux fêtes que Dieu a décrétées:

„ À trois reprises dans l’année, tout ce qui est mâle parmi vous apparaîtra devant le vrai Seigneur, Jéhovah ” (Exode 23:14-17).

C’est donc une forme de dévotion à Dieu et de succession à ses commandements que nous pouvons maintenant aussi garder ces fêtes à l’esprit et à l’honneur.

En raison de la grande valeur spirituelle de ces fêtes, beaucoup d’hommes ont veillé à ce que toute leur famille soit présente (Luc 2:41-45). Moïse a aussi dit explicitement qu’une fois tous les sept ans, pendant la Fête des Tabernacles (Souccot), les hommes, les femmes, les, les enfants et les étrangers d’Israël devaient se rassembler dans le lieu que Jéhovah choisirait,

„ afin qu’ils écoutent et qu’ils apprennent, car ils doivent craindre Jéhovah votre Dieu et s’assurer d’accomplir toutes les paroles de cette loi ” (Deutéronome 31:10-12).

Ainsi, des dispositions ont été prises pour que les Israélites puissent se rencontrer très souvent pour considérer la Parole et les intentions de Jéhovah. Même aujourd’hui, nous pouvons trouver des raisons suffisantes pour nous rencontrer régulièrement et faire honneur à Dieu.

La Grande Synagogue de Deventer

À l’origine, ils se sont réunis dans une nature ouverte et dans un espace ou une tente recouverte d’une bâche. C’est alors que les Juifs étaient en exil à Babylone, ou peu de temps après, qu’ils se sont tournés vers des bâtiments en pierre, utilisés comme synagogues, lieux de culte ou lieux de rassemblement juifs. Au fil des ans, les villes ont grandi et plusieurs synagogues ont été distribuées dans la ville pour accueillir les différentes personnes. Par exemple, les grandes villes ont obtenu plus d’une synagogue.

Les synagogues étaient initialement des lieux de rencontre où les gens pouvaient échanger des idées sur la Parole de Dieu. Lecture et enseignement des Écritures. Dans ces lieux de rencontre, un espace de prière était prévu ou les salles d’étude étaient également des lieux de culte. Ces endroits où Dieu a été loué étaient aussi un témoignage de l’amour que l’on avait pour le Dieu Créateur.

Jésus-Christ et ses disciples s’y rendaient pour étudier et discuter ensemble des Écritures, ainsi que pour louer ou adorer Dieu. C’est dans les synagogues que Jésus et ses disciples s’aventurèrent à enseigner et à encourager les personnes présentes (Mt 4, 23; Lu 4, 16; Han 13, 14, 15; 17:1, 2; 18, 4). Parce que les Écritures étaient régulièrement lues dans les synagogues, Jacques pouvait dire au corps dirigeant chrétien à Jérusalem:

„ Traditionnellement, Moïse avait des gens qui le prêchaient ville après ville, parce qu’il est lu dans les synagogues chaque sabbat ” (Actes 15:21).

Les caractéristiques de base des services dirigés par la synagogue ont été adoptées par les chrétiens pour leurs réunions, où les Écritures ont été lues et expliquées, encouragées les unes les autres, priées et louées Dieu. — 1 Corinthiens 14:26-33, 40; Colossiens 4:16.

À ce jour, c’est notre travail en tant qu’ancien Peuple de Dieu, Jésus-Christ et ses apôtres, et leurs disciples, rassemblez-vous et ne quittez pas la réunion. Il est donc important de garder un œil sur les temps et de toujours s’encourager les uns les autres afin que chacun puisse grandir et persister dans la foi, en s’encourageant les uns les autres, et d’autant plus que nous voyons le jour de Dieu approcher. (Hébreux 10:24-25).

19 Ainsi donc, frères, puisque nous avons de la hardiesse* pour la voie d’accès+ au lieu saint*+ par le sang de Jésus, 20 [voie] qu’il a inaugurée pour nous comme un chemin nouveau et vivant à travers le rideau+, c’est-à-dire sa chair+, 21 et puisque nous avons un grand prêtre [établi] sur la maison de Dieu+, 22 approchons-​nous avec des cœurs vrais, dans la pleine certitude de la foi, nos cœurs ayant été, par aspersion, purifiés d’une conscience méchante+ et nos corps lavés avec une eau pure+. 23 Tenons ferme la déclaration publique* de notre espérance+ sans vaciller+, car il est fidèle+, celui qui a promis. 24 Et considérons-​nous les uns les autres pour nous inciter+ à l’amour et aux belles œuvres+, 25 n’abandonnant pas notre assemblée*+, comme c’est l’habitude de quelques-uns, mais nous encourageant+ mutuellement, et cela d’autant plus que vous voyez approcher le jour+. (Hébreux 10:19-25)

Dans de telles réunions ou assemblées, il est important de réfléchir à la doctrine de base et de continuer à mûrir. (Hébreux 6:1-3). Lors de telles réunions, nous, les prudents, pouvons essayer d’acquérir des connaissances et faire tout notre possible pour nous offrir approuvés à Dieu.  (Proverbes 18:15; 2 Pierre 3:18; 2 Timothée 2:15) C’est là que nous pouvons nous entraider à grandir en Christ et à être d’excellents serviteurs de Jésus-Christ.  (1 Timothée 4:6)

Notre travail en tant que disciples de Jésus-Christ est pour nous, frères et sœurs en Christ, de témoigner de notre foi et de nous engager à nous rencontrer régulièrement sentir le sentiment d’unité et étudier la Parole de Dieu ensemble et apporter l’honneur et la louange à Dieu au-dessus de tous les dieux, Jéhovah le Seigneur des armées.

+

Précédent

  1. Une nouvelle yeshiva ou un nouveau lieu d’étude
  2. Le spirituel “vêtement” pour nos âmes

++

Lecture additionnelle

  1. Paroles de la Bible au sujet de Dieu
  2. La Bible, casque du salut, et l’épée de l’Esprit
  3. Été écrit pour nous pour convaincre et pour instruire selon la justice
  4. La gloire du Dieu Fort qui prononça toutes ces paroles
  5. Textes bibliques à prendre en considération lors de la recherche d’une Église de Dieu
  6. Sabbat ou dimanche
  7. Une perspective prometteuse pour la communauté belge des Frères en Christ
  8. Christadelphes pour vous
  9. Organisation des Christadelphes
  10. fêtes
  11. En préparation de 14 Nisan, Vendredi 15 Avril 2022

Het Samenkomen en vergaderen voor God

In de oudheid had Jehovah God van de hemelse machten Zijn Volk opgeroepen om regelmatig samen te komen om over Hem en Zijn daden na te denken en om Hem te eren. Zo kwamen God liefhebbende mensen op een „bestemde tijd” of „afgesproken plaats” (1 Samuel 13:8; 20:35) samen in bijvoorbeeld een „tent der samenkomst” (Exodus 27:21). Zulk een „plaats van samenkomst” werd als miq·raʼ afgeleid van het grondwerkwoord qa·raʼʹ (roepen)., om aan te duiden dat het een beantwoorden was van de roep van God.
Qa·halʹ is verwant aan een werkwoord dat „bijeenroepen; bijeenkomen” betekent (Exodus 35:1; Leviticus 8:4) en wordt vaak gebruikt om een gemeente als een georganiseerde groep mensen aan te duiden. Soms wordt qa·halʹ (gemeente) samen met ʽe·dhahʹ (vergadering) gebruikt (Leviticus 4:13; Nu 20:8, 10).

Het Griekse ek·kleʹsi·a (van ek, „uit”, en kleʹsis, „een roepen”) wordt in de Griekse Septuaginta gewoonlijk gebruikt als vertaling van het Hebreeuwse qa·halʹ (gemeente) en soms van ʽe·dhahʹ (vergadering), hoewel laatstgenoemd woord ook wordt weergegeven met de Griekse uitdrukking su·na·goʹge (dat „een bijeenbrengen” betekent, van sun, „bijeen”, en aʹgo, „brengen”).

Voor onze bijeenkomsten gaan we af op de bijeenkomsten die de volgelingen van Jezus hielden. Wij spreken van een ecclesia voor de plaats zowel als voor de groep of verzameling van gelovigen, zoals in de christelijke Griekse Geschriften de « gemeente » met ek·kleʹsi·a wordt aangeduid.
In Handelingen 7:38 wordt het met betrekking tot de gemeente Israël gebruikt. Het Griekse woord su·na·goʹge komt in Handelingen 13:43 („vergadering in de synagoge”) en in Jakobus 2:2 („vergadering”) voor. Nog een Griekse uitdrukking, pa·neʹgu·ris (van pan, „allen”, en aʹgo·ra, dat elke soort van vergadering aanduidt), wordt in Hebreeën 12:23 met „algemene vergadering” weergegeven.

Er waren bepaalde dagen dat men er op toe zag met de familie samen te komen met andere gelovigen. Zo was er de wekelijkse sabbat, een dag van „volkomen rust, een heilige samenkomst” (Leviticus 23:3), waarbij men de tijd nam om Gods Woord te beschouwen, zoals in de latere synagogen, waar ’Mozes elke sabbat werd voorgelezen’ (Handelingen 15:21).

Ook werd de nieuwe maan gevierd (Numeri 28:11-15), de dag van trompetgeschal (Numeri29:1-6), de jaarlijkse Verzoendag (Le 16), en werd als voornaamste gebeuren van het jaar het Pascha (ter herdenking van Israëls bevrijding uit Egypte; Exodus 12:14)  gevierd, waarvan God de opdracht gaf dit tot in de eeuwigheid te vieren, waardoor dit ook voor ware christenen en dus ook voor ons Christadelphians hier in België, de belangrijkste dag van samenkomst is (op 14 Nisan voor het Pascha feest of Pesach).

Ter herinnering aan de voor de joden bewerkstelligde redding van dreigende uitroeiing in het Perzische Rijk; Esther 9:20-24) was er het poerimfeest, alsook het Inwijdingsfeest (Chanoeka) (ter herdenking van de herinwijding van de tempel op 25 Kislev 165 v.G.T.; Johannes 10:22, 23).

Bovendien waren er drie jaarlijkse „periodieke feesten van Jehovah”: het feest der ongezuurde broden, het wekenfeest (later Pinksteren genoemd) en het Loofhuttenfeest (Leviticus 23), ten aanzien van welke feesten God verordende:

„Bij drie gelegenheden in het jaar zal al wat mannelijk onder u is, voor het aangezicht van de ware Heer, Jehovah, verschijnen” (Exodus 23:14-17).

Het is dan ook een vorm van toewijding aan God en opvolging van Zijn geboden dat we nu ook nog deze feesten in gedachten en in ere kunnen houden.

Wegens de grote geestelijke waarde van deze feesten zagen veel mannen erop toe dat hun hele gezin aanwezig was (Lukas 2:41-45). Ook zei Mozes uitdrukkelijk dat eens in de zeven jaar, tijdens het Loofhuttenfeest, de mannen, de vrouwen, de kinderen en de inwonende vreemdelingen van Israël moesten bijeenkomen op de plaats die Jehovah zou uitkiezen,

„opdat zij mogen luisteren en opdat zij mogen leren, daar zij Jehovah, uw God, moeten vrezen en er zorg voor moeten dragen alle woorden van deze wet te volbrengen” (Deuteronomium 31:10-12).

Er werden dus voorzieningen getroffen dat de Israëlieten heel dikwijls konden vergaderen om Jehovahs Woord en voornemens te beschouwen. Ook vandaag nog kunnen wij redenen genoeg vinden om regelmatig tezamen te komen en eer aan God te brengen.

De Grote Synagoge van Deventer

Oorspronkelijk kwam men in de open natuur samen en in een met een zeil overdekte ruimte of tent. Het was toen de joden zich in Babylonische ballingschap bevonden, of kort daarna, dat men over ging tot stenen gebouwen, die als synagogen, als gebedsplaatsen of als joodse vergaderplaatsen werden gebruikt. Doorheen de jaren groeiden steden aan en werd er voor de opvang van de verschillende mensen meerdere synagogen in de stad verspreid voorzien. Zo verkregen grote steden meer dan één synagoge.

Synagogen waren in eerste instantie bijeenkomst plaatsen waar men van ideeën kon wisselen over het Woord van God. Er werd voorgelezen en onderwezen uit de Schrift. In die plaatsen van bijeenkomst werd er voorzien in een ruimte voor gebed of waren de studie ruimten ook gebedsplaatsen. Deze plaatsen waar men God loofde waren ook een getuigenis van de liefde die men had voor de Schepper God.

Jezus Christus en zijn discipelen gingen er gewoontegetrouw heen om samen de Geschriften te bestuderen en te bespreken alsook om God te loven. Het was in de synagogen dat Jezus en zijn leerlingen zich gewaagden om de aanwezigen te onderwijzen en aan te moedigen (Mt 4:23; Lu 4:16; Han 13:14, 15; 17:1, 2; 18:4). Omdat de Schrift geregeld in de synagogen werd voorgelezen, kon Jakobus tot het christelijke besturende lichaam in Jeruzalem zeggen:

„Van oudsher heeft Mozes in stad na stad mensen gehad die hem prediken, omdat hij elke sabbat in de synagogen wordt voorgelezen” (Handelingen 15:21).

De fundamentele kenmerken van de in de synagoge geleide diensten werden door de christenen overgenomen voor hun samenkomsten, waar men de Schriften voorlas en uitlegde, elkaar aanmoedigde, bad en God loofde. — 1 Korinthiërs 14:26-33, 40; Kolossenzen 4:16.

Tot op de dag van vandaag is het onze taak zoals het vroegere Volk van God, Jezus Christus en zijn apostelen, en hun volgelingen, samen te komen en het vergaderen niet na te laten. Hierbij is het dan ook belangrijk de tijden in het oog te houden en om altijd elkaar aan te moedigen zodat iedereen kan groeien en volhouden in het geloof, elkaar aanmoedigend, en dat te meer naarmate wij de dag van God zien naderen. (Hebreeën 10:24-25).

19 Broeders, door het bloed van Jezus hebben we de vrijmoedigheid* om de weg te gaan die toegang geeft tot de heilige plaats.+ 20 Hij heeft die voor ons geopend* als een nieuwe en levende weg door het gordijn,+ dat wil zeggen zijn vlees. 21 We hebben nu een grote priester over het huis van God.+ 22 Laten we God dus naderen met een oprecht hart en een rotsvast geloof, nu ons hart door besprenkeling gezuiverd is van een slecht geweten+ en ons lichaam gewassen is met zuiver water.+ 23 Laten we onwankelbaar vasthouden+ aan de openbare bekendmaking van onze hoop, want degene die de belofte heeft gedaan, is trouw. 24 En laten we op elkaar letten* om elkaar aan te sporen* liefde te tonen en het goede te doen.+ 25 Sla onze bijeenkomsten niet over,+ zoals de gewoonte van sommigen is, maar moedig elkaar aan,+ en dat des te meer naarmate je de dag dichterbij ziet komen.+ (Hebreeën 10:19-25)

In zulke vergaderingen of bijeenkomsten is het belangrijk om na te denken over de grondleer en om tot rijping voort te gaan. (Hebreeën 6:1-3). Bij zulke bijeenkomsten kunnen wij als verstandigen kennis kunnen proberen te verwerven en ons uiterste best doen om ons goedgekeurd aan God aan te bieden.  (Spreuken 18:15; 2 Petrus 3:18; 2 Timotheüs 2:15) Het is daar bij zulke samenkomsten dat wij elkaar kunnen helpen om te groeien in Christus en voortreffelijke dienaren te zijn van Christus Jezus.  (1Timotheüs 4:6)

Het is onze taak als volgers van Jezus Christus dat wij als Broeders en Zusters in Christus getuigenis afleggen van ons geloof en het op ons nemen om regelmatig samen te komen om elkaar ook het gevoelen van eenheid te laten aanvoelen en samen het Woord van God te bestuderen en eer en lofprijzing te brengen aan de God boven alle goden, Jehovah de Heer der heerscharen.

+

Voorgaande

  1. Een nieuwe yeshiva of studieplek
  2. Het spirituele “kledingstuk” voor onze ziel

++

Aansluitende lectuur

  1. Denkers in de maatschappij
  2. Anders dan anderen
  3. Hermeneutiek om uit te dragen #4 Uitzendkanaal
  4. Hermeneutiek om uit te dragen #5 Beeldvorming
  5. Hermeneutiek om uit te dragen #6 Geen Excuus
  6. Missionaire hermeneutiek 3/5
  7. Missionaire hermeneutiek 5/5
  8. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #4 Vergankelijkheid #3 Behaging in Volhouding
  9. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #3 Stem van God #6 Woorden tot voedsel en communicatie
  10. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #15 Expositie voor de Schepper
  11. Verscheidene Verbondakkoorden 8 Onze plaats bij de voorgestelde Verbonden
  12. Kijkend naar het Oosten en het Westen voor Waarheid
  13. Alleenvoelend bang om met anderen te verbinden om te groeien in geloof
  14. Kleine en grote dingen, belangrijke en onbelangrijke zaken
  15. Glimlach raam naar je ziel
  16. Vragen om onder de vleugels van God te komen
  17. Christenen die het juiste hart hebben om anderen te roepen om naar God te komen
  18. Samen delen van informatie en gedachten
  19. Verzamelen, bijeenkomen, samenkomen, vergaderen
  20. Verzamelen of Bijeenkomen
  21. Een samenkomst of meeting
  22. Meeting – Vergadering
  23. Structuur -structuren
  24. Verenigen
  25. Kleine gemeenschap in ongeïnteresseerde wereld
  26. Intenties van de ecclesia
  27. Gods vergeten Woord 7 Verloren Wetboek 6 Eredienst
  28. Gods volk onderweg – Het leven in de gemeente
  29. Samen komen in huizen
  30. Verzoening en Broederschap 4 Deelgenoten in Christus
  31. Verzoening en Broederschap 5 Messias en hoeksteen
  32. Verzoening en Broederschap 6 Geestelijk tabernakel
  33. In afzonderingstijden Terug naar de Schrift zelf
  34. Voorbereidingstijd tot een herinneringsmoment
  35. Opgaan naar Jeruzalem 3 De grote feesten
  36. Bijbellezing van Vandaag geeft aan hoe God er voor zorgde dat men zich zou herinneren hoe Hij voor Zijn volk zorgde
  37. Messiaans Pesach 2017 en verharde harten
  38. 14 Nisan een dag om te herinneren #4 Een Gedood Lam
  39. 14 Nisan een dag om te herinneren #5 De te vieren dag
  40. In moeilijke tijden
  41. Nog een jaartje 14 Nisan met beperkte toegang
  42. Coronatijd om na te denken en te werken aan een goede relatie met God
  43. Gedachte van vandaag “Wij bidden altijd … dat onze God u waardig moge maken” (20 mei)
  44. Zuiverheid en verantwoordelijkheid van leden en leiders in een gemeenschap
  45. In Talen sprekend
  46. Andere aanpak in de organisatie van de diensten # 3
  47. Joodse Wetten en Wetten voor Christenen
  48. Wat zijn de religieuze feestdagen die door de Christadelphian Kerken worden erkend?
  49. De Pracht van een eigen ruimte
  50. Hoe is jouw film van je leven?