Een kribbe in de nacht

*
Het leek wel donker in de dag.
Religieuze mogendheden hadden duisternis over de wereld gebracht.
God keek toe maar liet hen begaan.

De wereld is in de handen van de mens gegeven.
Ook al maakt hij er niet veel van,
en slaagt deze er niet in vrede over de gehele aarde te brengen.

Er waren er die uit de duisternis wensten te treden.
Anderen verzekerden hen dat dit gevaarlijk zou zijn
en ongeoorloofd,
want zij zouden eeuwenoude tradities verbreken.

Toch besloten zij op stap te gaan.
Ze vertrokken op een pelgrimstocht,
die hen over dalen, ravijnen en hoge bergtoppen zou brengen.

Zij waadden door het grasland
en zorgden er voor niet in het moeras te zinken.
Ze vonden het houten bruggetje
dat hen verder over de drassige grond kon leiden.

In de donkerte zagen ze sterren glinsteren.
zoals de herders in het veld
volgden ook zij een heldere ster.

In het midden van de nacht bracht deze heldere ster
naar die kribbe die de mensen op te wachten stond.

Ook zij konden horen hoe daar die zoon van God lag te wachten
om tot openbaarheid te komen
en zijn stem te laten gonzen over bergen en dalen.

De wandelaars van de trektocht besloten uiteindelijk
met hem verder te gaan en in hem te geloven.
Zo gingen zij verder en kwamen dichter en dichter bij het licht.

Een licht van waarheid en vertrouwen.
Een stad gebouwd op heipalen
met het gebruik van een stevige hoeksteen
waar men kan op vertrouwen.
*