thuiskerk – Kanisa la Christadelphian huko Anderlecht

Een vergaderplaats om vrede en liefde met elkaar te delen

juin 12, 2024juin 11, 2024 par Marcus Ampe, publié dans Christadelphian, Gedachte voor vandaag, Gedrag of houding tegenover anderen, Geloof, Jezus Christus - zoon van God

Love, peace, gathering, greeting — Photo by fauxels on Pexels.com

Als navolgers van Jezus Christus trachten wij de wijsheid van boven te verkrijgen. Voor ons is het allerbelangrijkst dat alle leden van onze gemeenschap zich bereid voelen om te gehoorzamen aan de wetten of geboden van God en regelgeving van Christus Jezus.

“De wijsheid, die van boven komt, is vóór alles rein, maar ook vredelievend, inschikkelijk, gezeggelijk, vol barmhartigheid en goede vruchten, onpartijdig, ongeveinsd;” (Jakobus 3:17)

Jezus vroeg zijn apostelen uit te gaan naar dorpen en steden om het Goede Nieuws te brengen. Daar moesten ze dan iemand zoeken bij wie ze konden logeren. En waar ze hartelijk werden ontvangen moesten ze vriendelijk zijn en konden ze vrede toewensen aan diegene waar ze welkom waren. Het waren op zulke plaatsen waar ze onderdak verkregen, dat ze het geloof verder konden verspreiden. Zo ook kunnen wij ons gelukkig prijzen dat wij bij een gezin terecht kunnen om verder over ons geloof te vertellen. We wensen dat gezin dan ook vrede toe.

“11 In welke stad of dorp gij ook komt, onderzoekt, wie daar de waardigste is; en blijft bij hem, totdat gij weer afreist. 12 Als gij dat huis binnentreedt, brengt het uw groet. 13 En zo dat huis het waardig is, dan daalt uw vrede er over neer; zo niet, dan keert uw vrede terug op u.” (Mattheüs 10:11-13)

Maar al te snel vergeten we als we ergens binnen komen te zeggen:

« Sjalom » [‘Shalom aleikhem!’]

« Vrede zij met u! »

Nochtans is het belangrijk dat we elkaar vrede toewensen.

“De vrede aan u, vrede aan uw gezin, vrede aan allen, die u toebehoren!” (1 Samuël 25:6)

Binnen de muren waartussen wij ons kunnen bevinden moet er liefde en vrede heersen. Het is in zulke beschutte plaatsen dat we elkaar als broeders en zusters moeten vinden.

“7 Vrede zij binnen uw muren, Heil binnen uw burchten! 8 Om mijn broeders en vrienden Bid ik de vrede over u af;” (Psalmen 122:7-8)

“5 Wanneer gij een huis binnenkomt, zegt dan eerst: Vrede aan dit huis! 6 En als daar een kind van de vrede woont, zal uw vrede op hem rusten; zo niet, dan keert hij terug op u.” (Lukas 10:5-6)

In het huis of tempel waar we welkom zijn om te vergaderen kunnen volwassenen en kinderen, gedoopten en ongedoopten elkaar in vrede vinden en van de liefde proeven die broeders in Christus onder elkaar delen. Want de gedoopten treden dar op als gezanten van de Nazareense leermeester, Jeshua ben Josef (Jezus Christus) die heer over ons is. Aan allen rondom ons verzoeken we dat ze zich zouden verzoenen met God, nu het nog kan.

“Dit is het woord, dat hij aan de kinderen Israëls heeft verkondigd. toen hij de blijde boodschap bracht van vrede door Jesus Christus: Hij is de heer van àllen.” (Handelingen 10:36)

“In Christus’ naam treden we dus als gezanten op, alsof God zelf door ons vermaant. In Christus’ naam smeken we u: Verzoent u met God.” (2 Corinthiërs 5:20)

“Want zo we met God zijn verzoend door de dood van Zijn zoon, toen we nog vijanden waren, hoeveel te meer zullen we gered worden door zijn leven, nu we met hem zijn verzoend.” (Romeinen 5:10)

“om beiden in één Lichaam met God door het stuk hout te verzoenen, en zó de vijandschap te doden.” (Efeziërs 2:16)

“ik hoop u echter spoedig te zien, en dan zullen we spreken van mond tot mond. (1-15) Vrede zij u! De vrienden groeten u. Groet de vrienden één voor één!” (3 Johannes 1:14)

Dat groeten onder elkaar is een teken van verwantschap en liefde voor elkaar. Het samen zijn met zulk een gevoelen van vertrouwen en gemeenschap maakt dat we ook op elkaar letten om tot liefde en juiste werken aan te sporen.

“23 Laat ons onwrikbaar vasthouden aan de belijdenis van de hoop; want Hij die de belofte deed, is getrouw. 24 Laat ons elkander gadeslaan, om ons tot liefde te prikkelen en goede werken; 25 verwaarloost het gemeenschapsleven niet, zoals sommigen plegen te doen; maar vermaant elkander, te meer, daar gij de Dag ziet naderen.” (Hebreeën 10:23-25)

Indien wij waarlijk de gehele gemeenschap van broeders liefhebben, zullen we bemerken dat we ons niet van hen kunnen afzonderen. Ook al mogen we ons in een heel kleine gemeenschap of huiskerk bevinden, blijft er die verbondenheid met andere broeders en zusters over de gehele wereld. Liefde zoekt altijd het voorwerp van haar genegenheid; ze kan niet alleen blijven.

Ook voor al diegenen die ons zouden weten te vinden, moeten we de deuren open stellen en laten zien dat men bij Christadelphians welkom is. Zij die ons willen komen bezoeken moeten voelen dat we niemand uitsluiten. Met allen die langs komen moeten we omgaan, en moeten we dit met positieve gedachten doen, om goed te doen jegens anderen, heilzaam te zijn en niet slechts om persoonlijk bevoordeeld te worden door alleen maar te willen ontvangen.

Samen komend in een ecclesia, zij het een huiskerk, koninkrijkszaal, hal of tempel, moeten we aan iedereen laten voelen dat wij open staan om hen te ontvangen en op te vangen. In die ruimte van samenkomst moeten wij ten volle open staan om in waardering voor elkaar te groeien.

Voorheen verschenen artikelen aansluitende bij dit onderwerp:

Aanvullende artikelen

Al of niet thuis voelen in een kerk

mars 21, 2024mars 8, 2024 par Marcus Ampe, publié dans Gedachte voor vandaag

De laatste jaren zijn er heel wat mensen die zich niet meer thuis voelden in de institutionele kerk. Bij de Rooms Katholieken en Anglicanen is er de laatste jaren heel wat verkeerd gegaan door de vele seksschandalen. Hierdoor hebben veel mensen spijtig genoeg het geloof laten varen.

Toch zijn hier en daar de stemmen in mensen hun achterhoofd blijven roepen en werden sommigen aangetrokken tot minder gekende geloofsgroepen of denominaties die hun meer vertrouwen gaven.

Vele mensen hebben de grote kerken de rug toegekeerd en hebben de weg gevonden naar kleinere gemeenschappen. De laatste jaren is er ook mer een gevoelen opgekomen dat mensen er bij willen horen. Sociale media geeft voor velen dat surrogaat van samenhorigheid, maar het brengt uiteindelijk toch niet die innerlijke rust waar velen naar zoeken.

Sommigen willen gewoon op hun eigen voelen, terwijl het voor anderen belangrijk is om zich als onderdeel van een groep te voelen. In de mastodont of megakerken worden de mensen opgeslorpt in de massa en uiteindelijk vinden velen zich daar toch niet echt thuis. Op dat vlak kan een huiskerk of thuiskerk een oplossing bieden. Een huiskerk gaat meer de gelegenheid bieden om deel te voelen van een groep. Men is daar niet zomaar een nummer in het geheel, maar is een persoonlijk aanspreekbaar iemand. Men is daar trouwens ook vlugger betrokken bij het gebeuren. Het kerk zijn kan daar makkelijker ervaren worden, omdat iedereen er nauwer bij betrokken is.

Dat nauwer betrokken zijn kan echter voor sommigen dan weer een afschrikking zijn. Zeker is het iets waar men zal moeten aan wennen. Want in een huiskerk kan men niet zomaar passief aan de zijlijn blijven zitten. Een huiskerk verzoekt actieve participatie.

Samen komen in een klein vertrek, zij het bij iemand thuis, of in een openbaar gebouw biedt het voordeel dat er meer intimiteit is dan in een groot kerkgebouw en dat men nauwer met elkaar verbonden kan voelen.

Terwijl een klassiek kerkgebouw iets kils kan hebben ervaart men de warmte van een huiskerk doordat men in een woonkamer of living bij iemand thuis als bezoeker kan komen. Maar het is niet zomaar een bezoeker, maar iemand die men wil aanschouwen als een broer of zuster. De huiskerk heeft dat familiale van broederschap in Christus. Door de huiselijke sfeer en geborgenheid biedt een huiskerk een aantrekkelijke warme omgeving aan, welke een neutraal kerkgebouw niet kan aanbieden.

In de traditionele kerk zorgt de clerus ook voor een afstandelijkheid, welke men niet heeft in de huiskerk. Daar wordt iedereen op gelijke voet behandelt. De voorganger is een gewoon lid van de geloofsgemeenschap, die op een bepaald moment de pastor kan zijn, maar het volgende moment een gewone mede belever of ‘parochiaan‘. Meerderen kunnen zo de rol van prediker opnemen in de gemeenschap terwijl iedereen op een bepaald ogenblik een luisterend lid zal zijn terwijl het het volgende ogenblik een spreker kan zijn die zijn of haar mening zegt over een Bijbeltekst of over het gehouden sermoen zijn of haar mening geeft.

Terwijl er in de institutionele kerk een afstandelijke koude kan heersen, is er in de huiskerk dat huiselijke gevoel dat met liefde voor elkaar en warmte gevuld is.
In een grote kerk kan men elkaar wel eens aankijken, lachen naar elkaar, maar buiten de mensen dicht bij jouw blijft er een afstand tussen de anderen die verder af zitten. In een huis kun je met elkaar praten en informeler omgaan. Je kan tezamen zitten, niet enkel om de dienst te laten passeren, maar er actief aan deel te nemen plus ook werkelijk samen verbonden te voelen.

In het grote kerkgebouw zal men de mensen tijdens de dienst niet snel iets zien eten of drinken. In de huiskerk is er voor dat huiselijke gebeuren wel plaats. Men kan er samen eten en drinken, met elkaar omgaan en zo elkaar beter leren kennen. De verbondenheid in een huiskerk kan veel beter opgebouwd en aangevoeld worden dan in een meer afstandelijk kerkgebouw.

Maar in deze moderne kapitalistische wereld waar de mensen zo individueel leven kan de afzondering groot zijn. Het kan ook zijn dat dat familiale of huiselijke vele mensen afschrikt. In ieder geval zal het voor velen wennen zijn om zo dicht bij elkaar te zitten en het geloof te delen. Want delen van geloof is essentieel voor de goede werking van de huiskerk.

In de institutionele kerken ziet men weinig mensen hun geloof delen, maar in de huiskerk maakt zulks deel uit van het dagelijks gebeuren. Toch kan het in de huiskerk in het begin voor velen ook moeilijk zijn om zelf mee te werken aan het predikingswerk. In de grote kerken ziet en hoort men nog maar weinig predikingswerk. In de huiskerk is het Woord van God de grootste brok van de dienst. Als het ware wordt het daar met de paplepel aangeboden.

Soms kan het wel lijken of thuis en daarbuiten het kerkelijk leven wel doodbloedt. Over het algemeen zijn de kerken wel als het ware aan het doodbloeden. Maar daarnaast zijn er levende kiemen, bruisend van enthousiasme.

In de huiskerk kan dat enthousiasme verder aangewakkerd worden. Wat oorspronkelijk als een klein vlammetje kan beginnen heeft in die thuishaven de mogelijkheid zich verder uit te breiden en ‘grotere kaarsen’ te doen opvlammen. Dat is een van de mooie punten in een huiskerk, dat iedereen elkaar aanwakkert om dieper en bewuster een geloofsleven op te bouwen waar men niet bang voor is om het te uiten. Dat lopend vuur kan dan ook naar de toekomst toe er voor zorgen dat men buiten de huiskerk mensen over die vertrouwde omgeving gaat vertellen en mensen gaat durven uitnodigen om eens de gemeenschap te komen bezoeken. Zo zal het vuur verder kunnen verspreiden en de kleine geloofsgemeenschap verder uitgroeien, tot een grotere huiskerk.

Voorgaande

Vindt ook te lezen

Onze huiskerk een organische kerk

mars 17, 2024mars 6, 2024 par Guestspeaker, publié dans Christadelphian, Gedrag of houding tegenover anderen, Geloof, Jezus Christus - zoon van God

Toen Jezus ging prediken, sprak hij regelmatig over de vruchten van bomen en de vruchten van de mens. Hij sprak over zijn hemelse Vader Die alles in een bepaalde volgorde en met een bepaald doel schiep. Mensen moesten weten dat Gods weg en wet van volheid die van organisch leven is. In de Goddelijke orde brengt het leven zijn eigen organisme voort, of het nu een plantaardig, dierlijk, menselijk of spiritueel is. Dit betekent dat alles van binnenuit komt. Functie, orde en fruitkwestie vanuit deze wet van het leven binnenin.
Het was uitsluitend op basis van dit principe dat wat we in het Nieuwe Testament hebben, tot stand kwam.

Slecht genoeg is men in de loop der jaren roet in het eten gaan gooien en heeft men de loop van het religieuze leven op zijn kop gezet met zijn menselijke regels en voorschriften. Het georganiseerde christendom heeft Gods bevel volledig omgedraaid.

Wanneer we een huiskerk of “home church” maken, of proberen deze te organiseren, moet er eerst een prediker of een serieuze volgeling van de Nazarener prediker Christus zijn, die probeert mensen naar het Woord van God te laten luisteren en te laten leven volgens dat Woord. Die leider van de te vormen ecclesia zal proberen de mensen om hem heen (of haar) ertoe te brengen samen te leren leven volgens het goddelijke leven als één verenigde gemeenschap, en te leren hoe ze moeten leven volgens de inwonende Christus.

De te creëren groep zou haar voedsel moeten vinden in de leringen van Jezus Christus. Alle leden, die geloven dat Jezus de weg is die is gegeven om God te vinden, volgen het voorbeeld van Christus. Het is in de gelovigen aan Christus dat de gemeenschap tot leven komt. Met de wetenschap dat geen mens in staat is tot zelfverbetering op eigen kracht, zijn al degenen die bijeenkomen bereid manieren te vinden om Goddelijk begrip te bereiken, ook bereid elkaar te helpen bij het vervullen van het leven dat Christus ons wil laten vervullen.

Omdat het middel en het doel te allen tijde Jezus Christus is, is het Jezus die het groeiende zaad in de groep is. Iedereen die bereid is een levende gemeenschap in Christus te vormen, is zich volledig bewust van het belang om Jezus en zijn hemelse Vader te kennen en te leven volgens hun regels en voorschriften en niet volgens menselijke organisaties. Als zodanig zijn mensen in onze huiskerk of plaatselijke ecclesia niet geketend aan een hogere organisatie die wordt geregeerd door een menselijke commissie of organisatie. Christus is diep bekend bij de groep mensen die samen zijn oneindige rijkdommen ontdekken en hem weer zichtbaar maken op de planeet.

Alle aanwezigen in de groep moeten zich thuis voelen, en daarom zou de huiskerk er ook gemakkelijk kunnen zijn “home church”. Hoewel er in veel kerken van veel christelijke denominaties niet veel over Jezus te vinden is, is hij bij de Christadelphians als een grote broer, die ons door de duisternis leidt. Dankzij onze broederlijke relatie met hem kunnen we samen met ons een hartstochtelijk en vreugdevol feest van God vinden.

We hebben geen andere Christus nodig dan die uit de Bijbel. Voor ons hoeft hij niet onze god te zijn, ons mee te trekken en ons te inspireren. Wij zijn gelukkig genoeg met de God van Christus, Die de levende God van Abraham is. Jezus zien zoals hij is, en hem aanvaarden voor wat hij voor ons heeft gedaan, zal ons een levensgeest geven en ons transformeren van de ene graad of glorie naar de volgende, waardoor we dichter bij zijn hemelse Vader komen, de Enige Ware God.

Iedereen die zich bij onze huiskerk voegt, moet de warmte van het huis en de glorie van de broederschap voelen.

De leider van de huiskerk, de pastor, of kerkplanter, heeft de niet zo gemakkelijke taak om de leden te motiveren om dieper lief te hebben en te dienen, aangezien hun leven gericht is op Jezus de Messias. Samen moeten ze zich voelen als broers en zussen die hun gezin willen vergroten.

Ekklesia of ecclesia gaat helemaal over samenkomen, met de bedoeling Christus samen te ontdekken en tentoon te stellen en dat de motor, de aandrijving en het motief het vervullen van Gods eeuwige doel zijn –, dat niet gericht is op menselijke behoeften.

De Goddelijke Schepper, de Almachtige God boven alle goden, riep Jezus tot Zijn werk (Hij was de eerste “apostel,” die in Hebreeën wordt genoemd), de Vader leidde Jezus op, en vervolgens stuurde de Vader Jezus na zijn doop. Op dezelfde manier waarop Jezus Twaalf mannen naar het werk riep, trainde hij de twaalf, en vervolgens stuurde hij de Twaalf. Vanaf dat moment verspreidden de twaalf het nieuws en bereidden anderen ook voor om het nieuws te verspreiden en plaatsen van studie en aanbidding te creëren. Velen werden uitgezonden om het werk van de Heer te doen en nieuwe knooppunten te creëren.

Het hebben van een organische kerk verwijst naar een soort kerkstructuur en gemeenschap die wordt gekenmerkt door een meer spontane, gedecentraliseerde en grassroots benadering van aanbidding en spirituele groei.

Als organische kerk of organische ecclesia geven we prioriteit aan intieme relaties, gedeelde spirituele ervaringen en gemeenschapsgevoel boven traditionele institutionele structuren en hiërarchie. Om dit te doen hebben we geen behoefte aan een traditioneel kerkgebouw, maar kunnen we samenkomen of bijeenkomen in huizen, coffeeshops of andere informele omgevingen, en ons concentreren op wederzijdse steun, samenwerking en participatie tussen de leden, in plaats van te vertrouwen op een geestelijkheid. -geleid of top-down leiderschapsmodel.

Als organische kerk wordt sterk de nadruk gelegd op authenticiteit, eenvoud, focus op Christus en de aanwezigheid van God in het dagelijks leven.

Voorgaande