Een wereld waar men zich duidelijk kenbaar moet maken #2 Onrust onder het werkende volk

Photo by Porapak Apichodilok on Pexels.com

In de « Far West » waren er al conflicten onder de inheemse bevolking ontstaan toen er een groeiende welvaart had plaats gegrepen tussen de verschillende volkeren. Een verbond was de enige manier om deze conflicten op te lossen en daarom werd de Iroquois confederatie opgericht.

De Haudenosaunee beschouwden zichzelf als een trotse krijgersnatie en noemden zichzelf van oorsprong Ongwe Hongwe, « mannen die alle anderen overtreffen »; toch konden ze in hun hoogtijdagen hoogstens duizend krijgers op de been brengen.

Het overtreffen van anderen was niets nieuws, maar hier ging het om de strijdbijl wegens anderen die er materieel beter voor stonden.

Op 17 maart 1768 sluit de Britse hoofdinspecteur van Indiase zaken, Sir William Johnson, een vredesakkoord met de leiders van de Six Nations of the Iroquois Confederacy (de stamnaties Mohawk, Onondaga, Oneida, Cayuga, Seneca en Tuscarora) van de Noord-Amerikaanse landen, en met Chiefs Oconostota en Attakullakulla van de Cherokee-natie in de Zuid-Amerikaanse landen.

Tien dagen later stuurt Catharina de Grote van Rusland troepen onder leiding van generaal Pjotr Krechetnikov om in te grijpen in een burgeroorlog in Polen, op verzoek van de Poolse koning Stanisław II Augustus, een stap die uiteindelijk zal leiden tot de partities van Polen.

Langs één kant is er dus een samensmelten van volkeren terwijl aan de andere kant er een verdeling optreedt.

Op 5 april 1768 wordt in de Nieuwe Wereld de Kamer van Koophandel van New York opgericht, de eerste in zijn soort in de Amerikaanse koloniën. Duidelijk is het dat men er aan denkt het verhandelen van goederen te vergemakkelijken en als een mogelijke bron van verrijking te zien. Hierbij kan dan wel de vraag gesteld worden « wiens verrijking »?

Zij die de scheepsverbinding tussen de oude en nieuwe wereld voorzien en zij die levensmiddelen en koopwaar in Groot-Brittannië aan land brengen zijn hun hongerloon beu. Dat jaar worden in Sunderland de zeilen gestreken door de zeelui, om hun grieven en aanspraken op betere werkvoorwaarden kracht bij te zetten. Het was een van de eerste grote werkonderbrekingen en ze werd toen beschouwd als een ‘muiterij’. Sinds die muiterij, waarbij de zeevaarders de zeilen streken (‘striking the sails’), geraakte het woord ‘strike’ ingeburgerd in de Engelse taal als aanduiding voor een werkonderbreking of staking.

De muiterij aan land voor betere werkvoorwaarden en werkomstandigheden, de staking, zou in het prille industriële Engeland snel uitbreiding nemen.

Honderd jaar later waren die werkvoorwaarden niet echt verbeterd en was het ongenoegen zo groot dat velen het niet meer zagen zitten om daar in het natte Engeland of koude Schotland te blijven.

In de eeuw die zich kenmerkt door weergaloze vorderingen van de wetenschappen en een levenshouding die zich alsmaar meer gaat richten op een materialistische levensbeschouwing op, komt er onder de mensen een wrok, doordat men de rijken alsmaar rijker ziet worden terwijl het gewone arbeiders volk alsmaar harder moet gaan werken om rond te komen.

In meerdere streken komt er ook een gevoelen nar boven dat men zijn eigen streek moet redden en zelf kunnen beheren, het nationalisme komt de kop op steken. Ook gaan bepaalde groepen van anderen eisen dat als ze er bij willen horen ze aan hun normen en waarden zullen moeten aanpassen. Het nationalisme baant de weg open om raciale, etnische en religieuze verdeeldheid te legitimeren, om minderheden aan te vallen of te onderdrukken en om de mensenrechten en de democratie te ondermijnen.

Bepaalde geloofsgroepen worden geviseerd of beschuldigd van de moeilijkheden die er zijn. In Centraal- en Oost-Europa kwam een etnisch nationalisme op waarbij de taal die men sprak of de godsdienst die men beoefende doorslaggevend zou worden om of geliefd of gehaat te worden. Regeringsleiders maakten hier bijzonder handig gebruik van om anderen de schuld te wijzen en hen zo te stigmatiseren, waardoor Joden bijvoorbeeld het zeer moeilijk begonnen te krijgen, vooral omdat hun werkijver en geldelijke bezigheden een doorn in het oog waren voor hen die weinig bezaten. De Rooms Katholieke Kerk wakkerde het vuur aan door hen nog eens te beschuldigen dat zij Jezus hadden vermoord. Verder ging die Kerk alsook de Anglicaanse kerk ook fel tekeer tegen anders gelovigen, in het bijzonder tegen hen die de Drie-eenheid niet wensten te aanvaarden, zoals ondermeer bepaalde anabaptisten en baptisten, also de Bretheren of Broeders, die ervan overtuigd waren dat enkel de Bijbel de autoriteit had om de waarheid te vertellen en zich zo hielden aan de sola scriptura.