veranderen – Kanisa la Christadelphian huko Anderlecht

Een pelgrimstocht niet bepaald zonder hindernissen of obstakels #3 Beschikbaarheid, ontmoetingen en blootstelling aan verandering

février 8, 2024février 4, 2024 par Marcus Ampe, publié dans Overdenking - Beschouwing

Beschikbaarheid en ontmoetingen

Paradoxaal genoeg maakt de ogenschijnlijke toenemende beschikbaarheid van dingen en mensen onze leefwereld ‘onbeschikbaarder, ondoorgrondelijker en onzekerder’. Toch willen we met zovelen er hecht aan vasthouden. Het lijkt zo onwaarschijnlijk dat we van deze commerciële wereld afscheid zouden kunnen nemen. Nochtans verlangt het op reis gaan op deze pelgrimstocht of camino, wel dat afscheid.

Voor die belangrijke reis is het belangrijk dat we niet alleen op weg gaan. We mogen misschien als enkeling vertrekken, maar onderweg zullen we meerdere mensen tegenkomen die allemaal dezelfde droom hebben, daar te geraken waar ze naartoe willen gaan.

Het is bij zulke ontmoetingen tijdens de trektocht dat we geraakt kunnen worden door elkaar. Door in te zien dat we niet alleen met zulke vragen zitten en dat anderen gelijkaardige vragen hebben, maar ook soms antwoorden hebben op wat we graag willen weten. Door met elkaar te communiceren kunnen we elkaar helpen om dingen te komen begrijpen of in te zien. Zo kan er tijdens de tocht een wederzijds beantwoording plaats vinden. Zo kan het zelfs tot een gevoelen komen van verbonden zijn. Niet toe-eigenen maar bewogen worden. ‘Emotie’ is trouwens afgeleid van emovere: in beweging zetten. Door open te staan, toegankelijk te zijn, naar anderen, kan er wederzijdse beïnvloeding plaats grijpen en kunnen dezen die elkaar treffen tijdens hun pelgrimstocht ook mee doen veranderen.

Blootstelling aan verandering

Zo zal de persoonlijkheid van elkeen onderweg aan verandering blootgesteld worden. Er zal ook niet langer een verlangen zijn naar hebbedingen en prullaria, maar naar wat en wie die je nooit (volledig) bezitten kunt.

In onze maatschappij wordt er veel te weinig geluisterd naar het innerlijke. Tijdens een pelgrimstocht komt men uiteindelijk willens of nillens geconfronteerd met dat innerlijke. Iedere trekker leert zichzelf beter kennen. Naar gelang de dagen vorderen, naargelang men meer kilometers heeft afgelegd wordt de confrontatie met het eigen ik groter. Er komt zelfs een moment dat men er niet meer omheen kan. Men moet met zichzelf in confrontatie komen. Dan kan men al of niet tegen zichzelf in het verweer gaan, of kan men komen tot het punt dat men dieper in zichzelf zal willen gaan en tot ontdekking komen dat er een veel beter ik daar verborgen ligt.

Het komt er in ieder geval op aan om al voor je vertrekt goed na te denken over je pelgrimstocht. Het hoe en waarom kan je gerust eens overwegen.

Hopelijk is het je duidelijk geworden dat er verandering in je leven nodig is. Iets diep in je roept je op om deze reis te maken.

Wat is die drang? wat verlang je? drijft iets je om deze wandeling te ondernemen? hoe wil je veranderen?

Ben je bereid te veranderen als het er op aan komt?

Zal je het aandurven om de reacties van je omgeving te negeren en toch je stappen te wagen?

Misschien wil je een speciale intentie voor de wandeling kiezen, iets of iemand aan wie je jouw reis kunt aan wijden. Maar uiteindelijk zal je moeten gaan inzien dat de wereldreis die je gaat aanvatten niet zomaar een reis zal zijn om op te dragen aan anderen, maar dat deze in eerste instantie zal gaan om jezelf te ontrafelen en je eigen ik volledig te gaan ontdekken. Maar daarnaast zal het nog belangrijker zijn om te gaan ontdekken Wie je eigen ik levenskansen geeft. De Persoon achter de schepping zal je tijdens je trektocht vast en zeker gaan ontdekken. Ook zal je gaan merken dat die Persoon eveneens je begeleider zal kunnen zijn.

Vervolg: Te ontdekken Bron van leven

Voorgaande

Aanverwant

De oproep tot bekering en doop #1

décembre 28, 2023décembre 22, 2023 par Christadelphians, publié dans Gedrag of houding tegenover anderen, Jezus Christus - zoon van God, Vragen & Antwoorden

walking along the coast — Photo by Lukas Rychvalsky on Pexels.com

« Zalig zijn de mensen die weten hoe ze moeten juichen; o Jehovah, ze wandelen in het licht van Uw gezicht. » (Psalm 89:15).

Na zijn opstanding verscheen Jezus verschillende keren voor zijn discipelen en, in ieder geval aan een van hen, gaf hij hun de volgende instructies:

« Ga, leer alle naties, ga hen dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, en ga hen leren alles wat ik u geboden heb in praktijk te brengen. En zie dat ik elke dag bij je ben, tot het einde van de wereld »(Matteüs 28:19-20).

Dit is wat de ware discipelen van Jezus in alle leeftijden deden. De missie was om het evangelie te prediken en de doop te beoefenen.

Overweeg de antwoorden van de Bijbel op de volgende vragen:

Wat is de doop?

Het is de erkenning dat mannen en vrouwen zondaars zijn en vergeving nodig hebben. Het is het symbool van een dood door de zonden van de oude manier van leven weg te wassen en een verhoging naar een nieuwe manier van leven. Als je naar de volgende passages van het Nieuwe Testament kijkt, zul je begrijpen waarom we deze uitspraken kunnen doen: Matteüs 3: 1 – 6, Johannes 3: 3 – 6 en Romeinen 8: 5 – 8.

Wat houdt de doop in?

De doop zelf houdt in dat je tijdelijk in water wordt begraven, maar het moet veel meer betekenen dan een gewoon bad. We moeten ons tot God wenden, we moeten de totale afwezigheid van verdienste voor Hem beseffen en onze behoefte aan Hem, om onze gedachten volledig over onszelf te veranderen en te beseffen dat het leven zonder Hem volledig leeg is.

Jezus vertelde er een verhaal over. Het staat bekend als de « gelijkenis van de verloren zoon ». Het vertelt het verhaal van een jongste zoon die van tevoren zijn erfenis wilde bemachtigen. Niets had voor de dood van zijn vader bij hem terug mogen komen, maar hij geeft toe aan het aandringen van zijn zoon en de jongeman verlaat het huis als een rijke en onverantwoordelijke man. Hij geeft snel zijn erfenis uit alsof hij geld had om te verbranden. Al snel, zoals vaak het geval is, verdwenen de vrienden van de jongeman toen zijn geld op was. Hij moest zich wenden tot de meest ondergeschikte banen om te leven. De evangelist Lukas vertelt het verhaal heel beknopt:

‘Door zichzelf binnen te gaan …’ (Lukas 15:17).

Ja, de jongeman besefte de domheid die hij had begaan en dat het veel beter zou zijn om naar huis te komen. Hij bereidde een toespraak voor zijn vader voor, bekende zijn fouten en dat was hij niet langer waard om als zoon te worden beschouwd. Dus hier is een man die zich echt bekeerde en bekeerde tot een realistische kijk op zichzelf. Toch was zijn vader altijd op zoek naar zijn zoon, want hij wist dat hij uiteindelijk naar hem zou terugkeren. Dit is precies wat de doop inhoudt. Als je naar de volgende passages van het Nieuwe Testament kijkt, zul je begrijpen waarom we deze uitspraken ook kunnen doen: Romeinen 6: 4 – 6, Johannes 5:24 – 26, 28 en 29, enz, Efeziërs 4:21 – 32.

Geschreven in het Engels door Trevor Pritchard, vertaald naar het Frans door Steve Weston en Philippe Sanchez en omgezet naar het Nederlands door Marcus Ampe