Enkele maanden geleden zijn we met enkele moedigen een trektocht begonnen die ons moest leiden langs diep valleien, moerassen, drassige weiden, maar ook langs mooi bloeiende valleien en prachtige omhoog rijzende bergen.
Tijdens de tocht werden er heel wat vragen te berde gebracht en probeerden broeders Chris, Tim, Steve en Marcus de vragen te beantwoorden en daar waar twijfel heerste goede grond voor te leggen. Zuster Miriam kreeg de eer enkele weken geleden om na te gaan of de doopkandidaten klaar waren om hun prachtige daad van overgave te volbrengen.
Vandaag is het zo ver. Broeder Steve is deze ochtend al vroeg vertrokken om broeder Marcus op te pikken om zo samen naar Anderlecht te rijden. Vorige Zaterdag had broeder Methode al voorzien dat het zwembad voor de gelegenheid was aangekocht. Vandaag verwachten we het in zijn huis gevuld met water te vinden.
Vandaag 5 mei is namelijk de grote dag aangebroken. Onze kersverse ecclesia zal over enkele uren haar eerste dopelingen mogen begroeten. Vanuit Newbury zullen onze mede broeders en zusters de dienst mee volgen. Zij mogen de zondag inzetten met hun gebruikelijke zondagdienst om 10 uur Engelse tijd (hier in België 11 in de ochtend.)
Om 12 uur zet broeder Marcus dan de doopdienst in, met eerst een kijk op de tocht van vele vragen en antwoorden. Vervolgens getuigen we dat we ervan overtuigd zijn dat we een schuttingsplek mogen vinden in Gods Huis.
Na de lezing uit de Schrift over wat er in Cornelius huis gebeurde, zal broeder Marcus over gaan tot de doop van Pascal, Donatien en Méthode, die dan als broeders in onze gemeenschap zullen worden opgenomen. Voor het eerst in hun leven zullen zij dan mogen aanschuiven aan de tafel om het brood en wijn als symbool voor het lichaam van Christus te nuttigen.
En dan mag het grote familiefeest beginnen! Van dan af aan zullen deze nieuwe broeders in het vervolg mee de symbolische daad mogen beleven en verder ook het Goede Nieuwsverkondigen aan anderen om hen ook aan de tafel van Jezus Christus uit te nodigen.
Toen we onze trektocht aangingen, kwamen we veel mensen met vragen tegen.
Ze durfden zich aan te sluiten bij ons en gingen samen met ons over moeilijke paden.
Ze trotseerden de wilde dieren, woestijnen, ravijnen, watervallen en wilde stromingen, alsook gevaarlijke moerassen.
De duisternis kon hen niet deren, want ze waren er zeker van dat een lichtende ster was dat licht dat ze konden volgen in de duisternis.
Na dagen van moeilijkheden, weken van bevragingen, maanden van vragen en antwoorden,
kwamen ze zo ver dat ze wel wisten waar te gaan en welke weg verder te volgen.
Ze maakten hun keuze en niemand kon hen nog door veranderen.
Ze waren nu zeker van Die Ene Ware God,
Die voor hen het Boegbeeld is, De Rots van vertrouwen.
De trektocht voleindigend
durven zij nu de Naam van God
aanroepen in volle glorie en met luide stem.
Verzekerd dat God hen kent bij hun naam,
geschreven in onuitwisbare inkt.
Enkele maanden geleden zijn we een pelgrimstocht begonnen.
Tijdens de trektocht werden we geconfronteerd met vele vragen.
We zochten en kregen antwoorden op onze vele vragen.
Maar we kwamen ook te weten dat we bepaalde keuzes moesten maken.
Dat was en is niet altijd even gemakkelijk.
Personen rondom ons trachten ons met hen mee te krijgen. Het was aanlokkelijk om in te gaan op hun roepen naar ons. Maar we hoorden ook die stem van boven af. Een stem die uit het duister klonk en ons vertrouwen gaf. Wij verkozen naar die Stem uit de hoogte van de hemelen te luisteren.
Het is de Stem van de Waarheid in Wie wij vertrouwen mogen hebben.
Het is de Stem Die ons leidde naar de mogelijkheid tot leven.
Zo kwamen wij het Brood van leven te zien dat als manna van God uit de hemel kwam.
Wij lieten ons voeden door dat hemelse Brood dat maakte dat een inwendig vuur kwam te branden diep in ons.
Zo konden we op onze trektocht gesterkt uit een strijd komen tussen allerlei gedachten die ons soms wel durfden kwellen. Maar door te luisteren naar die Stem uit de verre hoogten, werden wij geleid naar het licht dat ons over de wateren en dalen voerde.
Het bracht ons tot het geloof, dat ons verder zal sterken in ons komend leven, gezuiverd door de wateren van God.
Heer God wij zijn U dankbaar dat U ons hebt willen begeleiden op onze trektocht. Wij moeten misschien nog een lange weg afleggen om helemaal gezuiverd voor Uw troon te komen staan? Maar wij vragen U dat U bereid zal zijn om met ons verder te gaan, in Jezus naam.
Op onze trektocht mochten we de eer hebben enkele medereizigers te ontmoeten die zich aan God wilden opdragen. Tijdens de tocht kregen ze heel wat mogelijkheden om hun kennis van de Bijbel met elkaar te vergelijken en te bespreken. De tijd die ze doormaakten tijdens de pelgrimstocht gaf hen ook de mogelijkheid te groeien in het geloof.
Samen gingen ze met ons op weg en deze middag ondergingen ze een interview om na te gaan of dat ze klaar zijn om een doopsel in de gemeenschap van broeders en zusters in Christus te ondergaan.
Met blijdschap zullen we ze nu binnenkort ook als broeders mogen begroeten nadat ze helemaal onder water gedompeld zijn.
Bij de aanvang van onze trektocht of pelgrimstocht, waren we ervan overtuigd dat het met de wereld verkeerd gaat. Zij die zich wensten aan te sluiten bij de pelgrims waren eveneens overtuigd dat we een andere wijze van leven moesten gaan uitzoeken.
Allen die zich aansluiten met de pelgrimstocht die we ondernemen beseffen dat we de wereld beter links laten liggen en ons klaarmaken om alsmaar verder op de juiste weg te gaan.
Zo zullen de reizigers het juiste perron moeten kiezen om op de juiste trein te stappen. Alsook moeten ze als ze het station verlaten de juiste weg moeten inslaan om over de juiste velden en dalen te stappen. Hierbij komt er een ogenblik dat de reizigers gerust aan de buitenwereld willen laten weten waar ze naartoe gaan.
Dan zullen we kunnen zien dat de wereld uit de weg loopt voor degene die weet waar hij heen gaat. Want velen zullen de reizigers als vreemdelingen aanschouwen en willen mijden. Net als al de voorvaderen die volgens de Wetten van God wensten te leven. Zoals hun dagen zijn onze dagen op aarde als een schaduw, en er is niemand die blijft (1 Kronieken 29:15)
Ook al is onze gehele onderneming niet van de makkelijkste, en komen we heel wat tegenkantingen en tegenslagen tegen, willen we de tocht in alle omstandigheden verder zetten. Zij die zich verder mee aansluiten zijn zoals wij ervan overtuigd dat er een hogere betrokken partij is, die als een Meester zal optreden en ons inderdaad zal blijven redden van al het schadelijke. Ons geloof in de gezondene van God, geeft ons de kracht en het vertrouwen en doen ons behouden voor zijn hemelse koninkrijk. Voor hem zij de glorie gedurende alle toekomstige tijdsperioden. (2 Timotheüs 4:18)
Al heel wat mensen zijn ons voorgegaan in geloof. Zij stierven allen in geloof, zonder de beloften te hebben ontvangen. Zij waren vervuld van geloof en wisten erdoor te volharden. Zoals velen voor ons zijn we op zoek naar een beloofd land waar vrede zal heersen. Ook al zal het misschien niet voor eerstdaags zijn willen we ons toch helemaal voorzien zodat we op elk moment van de dag of van onze reis klaar zullen zijn om de smalle poort van dat beloofde Koninkrijk binnen te gaan.
Als men voldoende inzicht vertoont in de Bijbelse Waarheid, moet men ook de stap durven ondernemen om zich als doopkandidaat aan te bieden en over te gaan in de bezegeling van het broederschap in Christus, door volledigeonderdompelingin water, als zuivering van zonden of volledige witwassing met het ‘begraven’ van het oude leven en het betreden van een ‘nieuw leven‘.
Het is een symbolische daad die men verwacht als de kandidaat rijp genoeg is om zulk een stap te ondernemen. De christelijke onderdompeling in water wast derhalve geen zonden weg. Niet de doop, maar het uitstorten van Jezus’ bloed en het ’aanroepen van zijn naam’ maken vergeving mogelijk. (Hebreeën 9:22; 1 Johannes 1:7.)
22 Volgens de wet wordt bijna alles met bloed gereinigd,+ en als er geen bloed wordt vergoten, vindt er geen vergeving plaats.+ (Hebreeën 9:22)
7 Via hem, door zijn bloed, hebben we de verlossing door losprijs,+ de vergeving van onze overtredingen,+ dankzij de overvloed van zijn onverdiende goedheid. (Efeziërs 1:7)
Symbolisch gaan we vanuit de donkerte van deze wereld doorheen de muur van het water, om recht te komen in het licht van de wereld van Christus. In dat licht willen wij onze tocht tezamen verder zetten om met elkaar verbonden te zijn in Jezus’ naam.
7 Maar als we in het licht lopen zoals hij zelf in het licht is, dan zijn we met elkaar verbonden, en het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.+ (1 Johannes 1:7)
Stap voor stap gaan we verder, en naargelang we verder wegen inslaan hopen we dat er meerderen zich aansluiten met ons en dat er ook kandidaten naar voor zullen komen die aangeven zich verder als broeder of als zuster in Christus door het leven te willen begeven.
Als we op trektocht gaan stellen we onze gedachten open en komen we in een tijd waarin we als pelgrimsnadenken over de redenen waarom we naar het ‘altaar van de wereld’ gaan. Onze intentie is om met deze lange en soms niet zo makkelijke tocht tot het « Heilige der heilige » te komen. Liefst zouden we zo dicht mogelijk bij God komen te staan met medemensen die hetzelfde geloof aangaan als wij.
Bij de aanvang van de tocht, hebben de trekkers een voornemen en willen ze hun belofte nakomen en meer betekenis in hun leven vinden. De trektocht die men aan gaat is een bewuste keuze om intens na te denken over het leven en waar men naartoe wil gaan. Het is een bezinningsperiode om het geloof te verdiepen, boete te doen voor de vroeger gepleegde zonden, en tot een punt te komen dat men kan vermijden nog te zondigen.
Er zijn heel veel redenen om een pelgrimstocht aan te vatten, en elke pelgrim heeft een andere.
Het gekozen pad bewandelen is vooral een spirituele ervaring, die voorafgaande voorbereiding vereist. Enige tijd voordat je op deze reis gaat, moet je ook nadenken over de redenen waarom je op deze pelgrimstocht gaat. Je kan wel kijken naar de anderen die de tocht aanvangen, maar belangrijk is om je eigen beweegredenen goed te onderzoeken.
Wanneer u wandelingen maakt om u voor te bereiden op uw reis, probeer dan na te denken over de redenen waarom u op weg gaat, over uw vragen en de antwoorden waarnaar u op zoek bent, en over wat u van plan bent te bereiken door op deze pelgrimstocht te gaan.
Tijdens de grote trektocht zal het opvallen hoe je kijk op de wereld zal kunnen veranderen. Je zult merken dat heel wat mensen vast zitten aan bepaalde kerken en hun tradities, maar dat die niet echt in overeenstemming zijn met de Bijbelse Waarheid.
Als jouw mening die van de meerderheid is, wordt het tijd om eens goed na te denken of je wel op het juiste pad zit met die meerderheid. Ook zal je gaan inzien dat jij ook een slachtoffer bent geworden van die grote groep van gelovigen die zich liever houden aan de doctrines van die kerk, in plaats van zich vrij te voelen in de wereld waarin Jezus de ketens van slavernij aan regels heeft doorgeknipt.
Tijdens de reis, moet er heel wat duidelijker worden en moet je gaan inzien dat het geen zin heeft om aan bepaalde kerken geketend te blijven. Jezus heeft de mensheid bevrijd van de menselijke ketens en heeft de weg geopend naar de Enige Ware God, Die Één is en geen twee of drie.
Tijdens je pelgrimstocht moet je beseffen dat je niet alleen onderweg bent, maar dat anderen ook de zoektocht zijn aan gegaan. Je moet dan ook met hen rekening houden en inzien dat ‘pelgrimstocht’ als het ware ook synoniem is met ‘delen’, ook al is het een individuele ervaring. Onderweg zal u andere mensen ontmoeten en al je de kans krijgen om elkaar toe te spreken en van gedachten te wisselen. Dat uitwisselen van ideeën is belangrijk om tot een goed leerproces te komen. Hierbij zal je ook gaan merken dat eenieder via andere wegen op hetzelfde pad is terechtgekomen als datgene waar jij op dat ogenblik vertoeft.
Eens je de een en de ander ontmoet, zul je kunnen zien dat je niet alleen meer bent, maar dat meerderen uitkijken om dat ene zelfde punt te gaan bereiken.
In de eeuw dat er heel wat geschreven werd over de evolutie van het heelal, dieren en planten, de mens en het innerlijke of de ziel van de mens, begonnen ook heel wat mensen zelf na te denken over het ontstaan van alles, Wie of wat er achter zat, en waar we naar toe mesten met onze wereld.
Het was ook een tijd dat er een conflict ontstond tussen de technici, economisten en de verschillende klasse van mensen.
De werkende klasse of het proletariaat verrichte wel het meeste werk of hardste labeur. Er waren wel schrijvers, zoals Karl Marx die geloofden dat die werkman overwinnend uit het conflict zou komen. Maar voor die arbeiders was de overwinning ver te zoeken of bitter zoet. In tegenstelling tot de bezittende of kapitalistische klasse bezat de werkende klasse helemaal geen eigen productiemiddelen. Vroeger was het verrichten van arbeid tegen betaling beperkt gebleven tot de steden, maar de bedrijven gingen zich ook buiten de steden vestigen en de landbouwers en veetelers moesten ook zorgen dat ze voldoende geld verdienden om uit de kosten te geraken of om die middelen te betalen die nu door de industrie werden aangereikt (zoals o.a.kledij).
In de tweede helft van de 19de eeuw leek dat voor velen een uitzichtloos proces, waarbij ze zich als slaven van de maatschappij voelden en zich wensten te bevrijden. De samenleving kwam voor sommigen erg verstikkend over. Vooral doordat in vele dorpen of streken werd uitgekeken om iedereen in hetzelfde bootje te laten varen, terwijl niet iedereen daar zin in had. Vooral op geloofsvlak waren er her en der wrijvingen. In West-Europa groeide het etnisch nationalisme.
Over zeer grote gebieden verspreidde zich het gerucht dat het in de Nieuwe Wereld veel beter zou zijn en dat men daar volledig vrij zou zijn. Die vrijheid lonkte voor velen. Vanuit het hoge noorden tot diep in het zuiden gingen mensen op stap naar havensteden van waaruit boten vertrokken naar de aanlokkelijke Nieuwe Wereld.
Terwijl Rusland de gebieden in het Oosten ontsluit en de enige ijsvrije Russische haven aan de Grote Oceaan sticht (1858-1860) vinden alsmaar meer ‘zoekenden’ het bijeengespaarde geld om op weg te gaan over de Grote Plas die hen scheidt van de te verwachten vrijheid.
Tussen 1820 en 1957 emigreerden ruim 4,5 miljoen mensen vanuit Groot-Brittannië naar de Verenigde Staten. Eind jaren 1800 besloten heel wat mensen in veel delen van de wereld om hun huizen te verlaten, om op trektocht te gaan in een wereld waar ze al veel positieve dingen hadden over gehoord.
Skibbereen, Ierland tijdens de Grote Hongersnood, illustratie uit 1847 door James Mahony voor de Illustrated London News
Voor velen was het in Europa niet meer doenbaar. Ze gingen dan ook op de vlucht voor mislukte oogsten, tekorten aan land en banen, stijgende belastingen en hongersnood. Amerika leek hen wel het land van hun dromen, omdat het werd gezien als het land van economische kansen.
Anderen kwamen op zoek naar persoonlijke vrijheid of verlichting van politieke en religieuze vervolging, en bijna 12 miljoen immigranten arriveerden in de Verenigde Staten tussen 1870 en 1900, Tijdens de jaren 1870 en 1880, de overgrote meerderheid van deze mensen waren uit Duitsland, Ierland, en Engeland – de belangrijkste bronnen van immigratie voor de Burgeroorlog. Toch, een relatief grote groep Chinezen emigreerde naar de Verenigde Staten tussen het begin van de Californische goudkoorts in 1849 en 1882, toen de federale wet hun immigratie stopte.
Immigranten kwamen de Verenigde Staten binnen via verschillende havens, maar zij die uit Europa kwamen, kwamen meestal Amerika binnen via faciliteiten aan de oostkust, terwijl die uit Azië over het algemeen via centra aan de westkust binnenkwamen. De grote plaats van aankomst om het nieuwe leven aan te vatten was via New York City, dat bekend werd als de « Golden Door » (« Gouden Deur »). Gedurende de late jaren 1800, kwamen de meeste immigranten in New York binnen in het Castle Garden-depot nabij het puntje van Manhattan. In 1892 opende de federale overheid een nieuw immigratieverwerkingscentrum op Ellis Island in de haven van New York.
Het was in de periode met de hoogste migratieniveaus, tijdens de jaren 1860, 70 en 80, met alleen al in 1888 bijna 110 duizend mensen die migreerden, dat de Britse arts John Thomas, ook met één van de boten de overtocht waagde. Op het schip dat de lange overtocht maakte had hij heel wat tijd om met allerlei mensen over de Bijbel en het geloof te praten. Het viel hem op hoe verschillend de leerstellingen van die vele gelovigen hun denominaties waren. In New York kwam hij ook in contact met vele Joden, die hij er van trachtte te overtuigen dat het christendom niet in de plaats kwam van de Wet van Mozes maar deze eerder vervulde. Hij geloofde dat christenen, door geloof en doop, het « zaad » (of, « nakomeling« ) van Abraham moesten worden.
Door zijn doorgedreven Bijbelstudie kwam er met de tijd meer inzicht bij hem op, die hij ging delen tijdens zijn rondtrekkingstochten. Anderen begonnen zijn lezingen openbarend te vinden en kwamen in te zien dat zaken waarbij hun kerkgenootschap hen zo bang had gemaakt, zoals de eeuwige marteling in het eeuwig brandend vuur in de hel, helemaal on-Bijbels was.
De aanhang van John Thomas begon zich als « Biblestudents » of Bijbelstudenten uit te geven of als Thomasites, een tittel die John Thomas helemaal niet op prijs stelde, want men hoeft geen mens op aarde te volgen, wel als een broeder in Christus door het leven te gaan.
Over de Amerikaanse gronden verspreide het geloof en uiteindelijk waren er ook Bijbelstudenten die terug naar Europa gingen om daar het geloof in de Enige Ware God verder te verkondigen.
Spijtig genoeg was het voor die geloofgemeenschap niet anders dan bij anderen, dat er hier en daar verdeeldheid ontstond of splintergroepen optraden.Tussen 1864 en 1885 waren er minstens 6 divisies binnen de Christadelphian denominatie, waaronder de grote divisies veroorzaakt door de disfellowships van George Dowie in 1864, Edward Turney in 1873 en Robert Ashcroft in 1885.
Maar uiteindelijk groeide er met de jaren terug meer eenheid en kan men stellen dat ook al zijn er nog enkele groepen het geloof van die groepen quasi gelijk is.
Onze pelgrimstocht vatten we aan tijdens de donkere uren van het ochtendgloren, waarbij we die wereld van vertwijfeling achter ons willen laten. We beseffen dat er heel wat verkeerd gaat in die wereld die we de rug toe willen keren.
Het Volk van God, dat grotendeels bestond uit rondtrekkers wist maar al te goed dat men zich moest afkeren van die wereld die geen oog had voor de Grote Ontwerper van deze aarde. Ook zij wisten dat men zich moest afkeren van zonde. Tijdens hun tochten deden ze er alles aan om daarin te slagen. Maar zoals elke mens, waren zij ook soms zwak en vervielen in zonde. Ook wij, tijdens onze tocht, moeten hiervan bewust zijn dat dit ook een deel van ons leven zal zijn.
Maar we vatten de reis wel aan met onze beste voornemens en met het geloof dat we er voor elkaar zullen zijn om elkaar vooruit te trekken en te behoeden voor het kwaad. Zoals in vroegere tijden zijn er lichtpunten geweest in de duisternis en mannen van God die konden het voortouw nemen om het volk op het juiste pad te houden.
Een goede twee duizend jaar geleden is er ook nog zo een man van God geweest die uitleg over de hemelse Vader kwam geven en die de mensen opriep om hem te volgen als het licht in de duisternis. Het was een gezondene van God die tot de mensheid sprak en ze verzocht hem te volgen. Hij was een NazareenseJood die zeer goed de Geschriften kende en zijn hemelse Vader lief had boven alle wereldse heren. Hiervan waren heel wat geestelijke leiders niet gediend, waardoor ze zich ook keerden tegen die man die meer aandacht kreeg dan hen en die het waagde zich zoon van God te noemen.
Het is in navolging van die Joodse leermeester dat wij mee willen stappen met hen die geloven in de lang verwachte zoon van God die we als de Kristos – de Gezalfdevan God – of Christus willen aanvaarden. We geloven namelijk dat hij die Messias is waarnaar men zovele eeuwen naar had uitgekeken.
Het is belangrijk om te weten onder welke naam men in de wereld wenst gekend geraakt te worden.
Voor de trektocht zou men kunnen zeggen dat zij die er in geïnteresseerd zijn om mee te lopen, gerust ook als zijn volgelingen of broers en zusters van hem willen worden aanzien. Daarom willen ze ook met alle plezier zijn naam dragen en dat laten optekenen op hun paspoort.
Die belangrijke prediker noemde Jeshua ben Josef (Jeshua zoon van Jozef) en daarom willen wij onder zijn naam verder de wereld intrekken als « Jeshuaist » of ‘Jesjoeaist’, wat betekent « volgeling van Jeshua« .
Terwijl de vele ‘naam christenen’ helemaal niet het gezag van de Heilige Schrift volgen, willen we dat zij die met ons mee op trektocht gaan de Bijbel als gids mee nemen en het Woord van God als de hoogste gezagsdrager herkennen.
De Drie-eenheid: Een typische afgodenprent met de voorstelling van de drievoudige godheid: God de Vader, god de zoon en God de Heilige Geest.
Diegenen die met ons mee gaan doorheen de velden, bergen en dalen en mee de waters oversteken, zullen samen verder gaan inzien hoe belangrijk het is zich te ontdoen van een naam die een verkeerde lading dekt. Als men zich uitgeeft voor christen zullen de meesten denken aan al die andere christenen die geloven in de Heilige Drie-eenheid. Maar daar wil men niet bij behoren als men samen de trektocht wil gaan beëindigen op de plaats waar we moeten toekomen. Daarom is het belangrijk dat je van het begin aan geeft dat je wil door het leven gaan als een Jeshuaist of volger van Jeshua, en zelfs in die hoedanigheid dat je een Broeder in Christus bent, of voor de vrouwen en Zuster in Christus.
Tijdens onze tocht zullen we zeer duidelijk maken aan de buitenwereld dat wij als Broeders en Zusters in Christus verder door het leven willen gaan.
Foto door Element5 Digital op Pexels.comFoto door Vinta Supply Co. | NYC op Pexels.com
Diegenen die besloten hebben om mee te gaan op trektocht moeten bijtijds hun bagage ingepakt hebben. Als ze de nodige spullen vergaard hebben, moeten ze zich vergewissen dat ze hun paspoort mee op zak hebben, zodat ze bij de controleposten steeds zullen kunnen bewijzen dat zij het zijn en dat ze mee met de groep wandelaars behoren.
Als wie wil men in zee gaan?
Welke nationaliteit wil men aannemen?
In de wereld van het christendom zijn er de meerderheid die een drievoudige godheid aanbidden. Zij die mee op tocht gaan moeten echter zeer goed beseffen dat zulks een godheid niet in het kader past van deze belangrijke reis welke ons moet voeren naar de smalle poort van Gods Koninkrijk.
Om in dat Koninkrijk binnen te kunnen gaan moet men wel het juiste paspoort hebben.
Ook als u tijdens de tocht eens wat vlugger vooruit wil gaan of met een wagen zal moeten rijden of een boot moeten besturen zal u wel het gepaste rijbewijs moeten hebben.
Hoe wenst u gekend te worden in de wereld?
Vroeger gaf u zich daarom niet zo veel. Maar bij deze reis om te kunnen slagen een goede geloofsgemeenschap op te bouwen is het wel zeer belangrijk.
Daar waar u vroeger misschien tevreden was met het melden dat u christen was, komt het er nu op aan om dit beter te specifiëren. Want er zijn zo veel christenen die zeer uiteenlopende dingen geloven. Maar het grootste deel van zich christen noemenden is eigenlijk geen ware volger van Christus Jezus, maar is een afgodendienaar, omdat deze in meer dan één god gelooft, namelijk God de Vader, god de zoon en God de Heilige Geest, met daarnaast ook dikwijls andere bij- of ondergoden of heiligen versiert.
U zal merken dat wat vroeger misschien erg onbelangrijk leek nu wel belangrijk blijkt te zijn. Het zijn nu vele kleine dingen, vroeger als onbenullig beschouwd, die nu wel ineens zeer belangrijk zijn geworden, of een grote impact zullen hebben op het al of niet welslagen van deze belangrijke reis.
Je zal gaan merken dat vele van die schijnbare onbenullige of minder belangrijke dingen het juist waren, dat u in het donker bleef wandelen. Het is door helderder te gaan inzien wat al of niet verantwoord is dat u alsmaar meer licht zul gaan ervaren tijdens uw tocht.
Hoe langer u wandelt en moeilijkheden zal moeten overwinnen tijdens deze belangrijke trektocht, zult u merken dat u vroeger veel te veel ballast mee droeg in uw leven, en dat er veel te veel valse leerstellingen waren waaraan u vasthield en die u nu hoort te verwerpen.
Als men eens onder de loep neemt wat de meerderheid van de christenen als hun geloofspunten aannemen en hoe zij hun god of goden dienen, kan men gerust de vraag stellen of het wel verantwoord is om op dezelfde weg als die christenen te gaan.
Terwijl men deze pelgrimstocht aflegt, zal men meer en meer geconfronteerd worden met die leerstellingen van die ‘valse christenen’ en zal men de ware toedracht leren kennen van het ware geloof in Jezus Christus.
Je zal gaan merken dat er in je leven één grote vaste Waarde zal zijn, aan Wie je uiteindelijk aan gehecht zal worden. Je zal gaan merken, als je jezelf voor Hem open stelt, dat Hij je over sloten en dalen over de diepe waters heen zal dragen.
In “Onbeschikbaarheid” stelde Hartmut Rosa al dat het ‘geen toeval is dat het begrip Democratie braucht Religion, ‘democratie heeft religie nodig’, oorspronkelijk uit een theologische context stamt’. Volgens hem is God principieel onbeschikbaar, maar als voldaan is aan bepaalde vereisten, zijn wederzijdse betrokken- en toegankelijkheid mogelijk. Het volstaat naar Zijn/Haar/Het woord te luisteren en door gebed gedaan te krijgen dat Hij/Zij/Het zich beschikbaar stelt.
Het is op de pelgrimstocht dat de pelgrim zich open wil stellen dat Woord van God te aanhoren. Het kan gerust zijn dat zelfs voor de reis er bij de persoon niet echt veel plaats voor God is of was. Maar tijdens de reis zal de trekker leren dat het beter is om in het hart en de ziel plaats vrij te maken voor de Schepper van hemel en aarde. Het “God Zijn” wordt trouwens belangrijker naargelang de reis vordert.
“Of god bestaat en de bijbel Haar/Zijn/Het woord is, het maakt Rosa niet uit. Het gaat hem om de mogelijkheid van resonantie, het niet alleen op de wereld zijn. Kerken beschikken over een arsenaal aan riten, tradities, gebaren, praktijken en open ruimtes waarin we ons kunnen laten aanspreken, bij iets kunnen stilstaan. De bijbel bevat oneindig veel tot resonantie oproepende beelden. Het is één ‘groot document van schreeuwen, roepen en smeken om gehoord te worden, om weerklank te vinden in het aangezicht van een stille sterrenwereld’.” Schrijft Tomas Ronse in zijn verslag over Hartmut Rosa zijn boek “Onbeschikbaarheid” – Uit-de-hoogte”.
De aan te vatten trektocht zal een pelgrimstocht zijn waarbij juist wel de achtergrondfiguur van het hele gebeuren zal ontdekt worden. Het is een toch van “op zoek gaan” en één van “vinden” van God en Zijn daadwerkelijke Kracht. Een bewustwording van de Bron van het leven.
Noodzaak van een goed plan of gids
Om die tocht goed te laten verlopen is het essentieel een goed plan en kompas mee te nemen. Het allerbeste Plan of Gids die hiervoor ter beschikking is, beslaat zo een 66 boeken welke zijn samen gebracht in het Boek der boeken, de Bijbel. Daarin zal men veel vragen beantwoord krijgen en worden voorbeelden gebracht van vele mannen en vrouwen die doorheen vele landen trokken op weg naar dat Land van God.
Het kan nuttig zijn om die verslagen te lezen van mensen die de Weg eerder hebben gelopen, of om meer te weten te komen over de plaats die u zult gaan bezoeken.
Het kan zelfs geen kwaad om pen en papier mee te nemen en onderweg wat dingen neer te pennen. Denk erover om een dagboek bij te houden van je pelgrimstocht om de ontmoedigingen en geneugten van de reis vast te leggen.
Tijdens de tocht werden er heel wat vragen te berde gebracht en probeerden broeders Chris, Tim, Steve en Marcus de vragen te beantwoorden en daar waar twijfel heerste goede grond voor te leggen. Zuster Miriam kreeg de eer enkele weken geleden om na te gaan of de doopkandidaten klaar waren om hun prachtige daad van overgave te volbrengen.
Vandaag is het zo ver. Broeder Steve is deze ochtend al vroeg vertrokken om broeder Marcus op te pikken om zo samen naar Anderlecht te rijden. Vorige Zaterdag had broeder Methode al voorzien dat het zwembad voor de gelegenheid was aangekocht. Vandaag verwachten we het in zijn huis gevuld met water te vinden.
Kanisa la Christadelphian huko Anderlecht 