Toen we onze trektocht aangingen, kwamen we veel mensen met vragen tegen.
Ze durfden zich aan te sluiten bij ons en gingen samen met ons over moeilijke paden.
Ze trotseerden de wilde dieren, woestijnen, ravijnen, watervallen en wilde stromingen, alsook gevaarlijke moerassen.
De duisternis kon hen niet deren, want ze waren er zeker van dat een lichtende ster was dat licht dat ze konden volgen in de duisternis.
Na dagen van moeilijkheden, weken van bevragingen, maanden van vragen en antwoorden,
kwamen ze zo ver dat ze wel wisten waar te gaan en welke weg verder te volgen.
Ze maakten hun keuze en niemand kon hen nog door veranderen.
Ze waren nu zeker van Die Ene Ware God,
Die voor hen het Boegbeeld is, De Rots van vertrouwen.
De trektocht voleindigend
durven zij nu de Naam van God
aanroepen in volle glorie en met luide stem.
Verzekerd dat God hen kent bij hun naam,
geschreven in onuitwisbare inkt.
In de eeuw dat er heel wat geschreven werd over de evolutie van het heelal, dieren en planten, de mens en het innerlijke of de ziel van de mens, begonnen ook heel wat mensen zelf na te denken over het ontstaan van alles, Wie of wat er achter zat, en waar we naar toe mesten met onze wereld.
Het was ook een tijd dat er een conflict ontstond tussen de technici, economisten en de verschillende klasse van mensen.
De werkende klasse of het proletariaat verrichte wel het meeste werk of hardste labeur. Er waren wel schrijvers, zoals Karl Marx die geloofden dat die werkman overwinnend uit het conflict zou komen. Maar voor die arbeiders was de overwinning ver te zoeken of bitter zoet. In tegenstelling tot de bezittende of kapitalistische klasse bezat de werkende klasse helemaal geen eigen productiemiddelen. Vroeger was het verrichten van arbeid tegen betaling beperkt gebleven tot de steden, maar de bedrijven gingen zich ook buiten de steden vestigen en de landbouwers en veetelers moesten ook zorgen dat ze voldoende geld verdienden om uit de kosten te geraken of om die middelen te betalen die nu door de industrie werden aangereikt (zoals o.a.kledij).
In de tweede helft van de 19de eeuw leek dat voor velen een uitzichtloos proces, waarbij ze zich als slaven van de maatschappij voelden en zich wensten te bevrijden. De samenleving kwam voor sommigen erg verstikkend over. Vooral doordat in vele dorpen of streken werd uitgekeken om iedereen in hetzelfde bootje te laten varen, terwijl niet iedereen daar zin in had. Vooral op geloofsvlak waren er her en der wrijvingen. In West-Europa groeide het etnisch nationalisme.
Over zeer grote gebieden verspreidde zich het gerucht dat het in de Nieuwe Wereld veel beter zou zijn en dat men daar volledig vrij zou zijn. Die vrijheid lonkte voor velen. Vanuit het hoge noorden tot diep in het zuiden gingen mensen op stap naar havensteden van waaruit boten vertrokken naar de aanlokkelijke Nieuwe Wereld.
Terwijl Rusland de gebieden in het Oosten ontsluit en de enige ijsvrije Russische haven aan de Grote Oceaan sticht (1858-1860) vinden alsmaar meer ‘zoekenden’ het bijeengespaarde geld om op weg te gaan over de Grote Plas die hen scheidt van de te verwachten vrijheid.
Tussen 1820 en 1957 emigreerden ruim 4,5 miljoen mensen vanuit Groot-Brittannië naar de Verenigde Staten. Eind jaren 1800 besloten heel wat mensen in veel delen van de wereld om hun huizen te verlaten, om op trektocht te gaan in een wereld waar ze al veel positieve dingen hadden over gehoord.
Skibbereen, Ierland tijdens de Grote Hongersnood, illustratie uit 1847 door James Mahony voor de Illustrated London News
Voor velen was het in Europa niet meer doenbaar. Ze gingen dan ook op de vlucht voor mislukte oogsten, tekorten aan land en banen, stijgende belastingen en hongersnood. Amerika leek hen wel het land van hun dromen, omdat het werd gezien als het land van economische kansen.
Anderen kwamen op zoek naar persoonlijke vrijheid of verlichting van politieke en religieuze vervolging, en bijna 12 miljoen immigranten arriveerden in de Verenigde Staten tussen 1870 en 1900, Tijdens de jaren 1870 en 1880, de overgrote meerderheid van deze mensen waren uit Duitsland, Ierland, en Engeland – de belangrijkste bronnen van immigratie voor de Burgeroorlog. Toch, een relatief grote groep Chinezen emigreerde naar de Verenigde Staten tussen het begin van de Californische goudkoorts in 1849 en 1882, toen de federale wet hun immigratie stopte.
Immigranten kwamen de Verenigde Staten binnen via verschillende havens, maar zij die uit Europa kwamen, kwamen meestal Amerika binnen via faciliteiten aan de oostkust, terwijl die uit Azië over het algemeen via centra aan de westkust binnenkwamen. De grote plaats van aankomst om het nieuwe leven aan te vatten was via New York City, dat bekend werd als de « Golden Door » (« Gouden Deur »). Gedurende de late jaren 1800, kwamen de meeste immigranten in New York binnen in het Castle Garden-depot nabij het puntje van Manhattan. In 1892 opende de federale overheid een nieuw immigratieverwerkingscentrum op Ellis Island in de haven van New York.
Het was in de periode met de hoogste migratieniveaus, tijdens de jaren 1860, 70 en 80, met alleen al in 1888 bijna 110 duizend mensen die migreerden, dat de Britse arts John Thomas, ook met één van de boten de overtocht waagde. Op het schip dat de lange overtocht maakte had hij heel wat tijd om met allerlei mensen over de Bijbel en het geloof te praten. Het viel hem op hoe verschillend de leerstellingen van die vele gelovigen hun denominaties waren. In New York kwam hij ook in contact met vele Joden, die hij er van trachtte te overtuigen dat het christendom niet in de plaats kwam van de Wet van Mozes maar deze eerder vervulde. Hij geloofde dat christenen, door geloof en doop, het « zaad » (of, « nakomeling« ) van Abraham moesten worden.
Door zijn doorgedreven Bijbelstudie kwam er met de tijd meer inzicht bij hem op, die hij ging delen tijdens zijn rondtrekkingstochten. Anderen begonnen zijn lezingen openbarend te vinden en kwamen in te zien dat zaken waarbij hun kerkgenootschap hen zo bang had gemaakt, zoals de eeuwige marteling in het eeuwig brandend vuur in de hel, helemaal on-Bijbels was.
De aanhang van John Thomas begon zich als « Biblestudents » of Bijbelstudenten uit te geven of als Thomasites, een tittel die John Thomas helemaal niet op prijs stelde, want men hoeft geen mens op aarde te volgen, wel als een broeder in Christus door het leven te gaan.
Over de Amerikaanse gronden verspreide het geloof en uiteindelijk waren er ook Bijbelstudenten die terug naar Europa gingen om daar het geloof in de Enige Ware God verder te verkondigen.
Spijtig genoeg was het voor die geloofgemeenschap niet anders dan bij anderen, dat er hier en daar verdeeldheid ontstond of splintergroepen optraden.Tussen 1864 en 1885 waren er minstens 6 divisies binnen de Christadelphian denominatie, waaronder de grote divisies veroorzaakt door de disfellowships van George Dowie in 1864, Edward Turney in 1873 en Robert Ashcroft in 1885.
Maar uiteindelijk groeide er met de jaren terug meer eenheid en kan men stellen dat ook al zijn er nog enkele groepen het geloof van die groepen quasi gelijk is.
Goedkope vluchten en dure cruises leggen de wereld schijnbaar aan onze voeten, terwijl we hem ook op die wijze vernietigen. Maar bij de trektocht die wij willen verrichten gaat het er juist om, om die natuur in al haar glorie weer te ontdekken en te zien Wie er achter al dat alles rondom ons heen bij betrokken is of de oorzaak is al die mooiheid op de aarde.
In een wereld waar ‘to-do lijstjes’ moeten worden afgewerkt en het ‘gewone beroeps- en gezinsleven’ ‘geleefd’ wordt in de ‘modus van de dagelijkse wanhoop’ zitten we als het ware gevangen, maar willen we er ons uit losrukken. Hiertoe hopen we ook dat onze trektocht of pelgrimstocht antwoorden en oplossingen zal komen te geven. En dat zal die pelgrimstocht vast en zeker doen. We zullen zien hoe we zullen onttrokken worden aan de ‘machten van deze wereld’.
Geen wonder dat mensen figuurlijk en letterlijk op de vlucht slaan. Tot vakantie (=vrij van) gedreven, staan ze op heen- en terugreis in ellenlange wachtrijen. Ook al lopen we in een reusachtige tredmolen van almaar meer mogelijkheden en beschikbaarheden zien heel wat mensen de ware oplossing niet. Ze blijven zich blind staren op materieel gewin in plaats van op zoek te gaan naar het diepe innerlijke en naar de godheid die ons leven geeft.
Levensreis
De trektocht die we gaan doen is de levensreis welke de kleppen van voor onze ogen gaat weg nemen. Het is een tocht die onze blindheid moet genezen alsook ons verziekte lichaam en geest moet helen.
De maatschappij en wij zitten ‘gevangen in een vliegende stilstand’. Almaar meer, een doorgedraaide bezigheidstherapie. Epicurus besefte het al driehonderd jaar voor onze tijdrekening: ‘Niets is genoeg voor wie wat genoeg is weinig vindt’.
In deze voorthollende, zich bijna voorbij hollende maatschappij, die verlangt naar voortdurende economische groei, technische versnelling en culturele vernieuwing, worden wij heen en weer geslingerd tussen verlangen en werkelijkheid.
Het is belangrijk om je fysiek en psychisch voor te bereiden op je pelgrimstocht. Het is niet dat je voor zulk een tocht intensief moet getraind hebben. Maar het is wel zo dat je hiervoor wel al enkele malen kleine en wat grotere wandelingen hebt gedaan. Het is een hulp als je op voorhand meerdere wandeltochten hebt gedaan, waarbij je even je verstand op nul kon zetten. Want het zal er op aan komen je gedachten te kunnen wegtrekken van de beslommeringen van deze wereld.
Zorg er dus voor dat je al wat afstanden hebt gelopen. De afstand die je elke dag zal gaan lopen, ben je best al eens fysisch doorgelopen te hebben.
Indien je aan een trektocht beging komt het er op aan dat je goed voorbereid start en het nodige materiaal mee neemt. Hiervoor heb vast en zeker al goed schoeisel nodig. Niet enkel trekschoenen om door het mulle zand te stappen, maar ook alle terrein schoenen en degelijke bergschoenen of enkellaarzen (bottinnen).
Het is zeer belangrijk om ervoor te zorgen dat je over het juiste schoeisel, uitrusting voor nat weer, passende kleding mee neemt. Je moet er van bewust zijn dat het niet altijd vlak terrein zal zijn. Op je tocht zal je heel wat obstakels, puntige en rotsachtige wegen tegen komen. Regelmatig zal je voor hindernissen komen te staan die je moet overwinnen.
Eventuele medicijnen die je gebruikt, kan je ook best ter beschikking mee nemen. Men moet beseffen als men op weg gaat om God beter te leren kennen, dat de tegenstander van God (Satan) om de hoek loert. Regelmatig zal het kwaad je trachten te beproeven. Al is het met ziektes en andere ongemakken.
Meermaals zal je in verleiding gebracht worden om een einde te maken aan de trektocht, die in het begin wel makkelijk te doen lijkt, maar moeilijker wordt naargelang men dichter bij het doel zal komen en uiteindelijk niet zo makkelijk zal zijn, of niet zo evident zal zijn om goed te beëindigen. – Velen zijn er al aan begonnen, maar weinigen hebben kunnen volhouden tot het einde, en hebben zo hun goal niet bereikt.
En toch is de weg van de christen niet uniform, zonder moeilijkheden. Op zijn weg zullen vele hindernissen zijn geluk en de ‘ontmoeting met God’, die er uiteindelijk de voorwaarde voor is, blijven tegenwerken.
Ten eerste is er de zonde. Het is aanwezig in elk van ons leven, het is een volledige of gedeeltelijke verwerping van God, en op deze manier bindt het onze vrijheid en weegt het op de vooruitgang van de hele Kerk. Daarom wordt ons op onze beurt de plicht van ‘bekering‘ opgelegd, dat wil zeggen het keren van het hele leven naar de Heer, wat leidt tot een nieuwe weg voorwaarts.
Er is ook lijden, dat zowel een last als een mysterie is. Lijden van het lichaam, lijden van het hart of lijden van de ziel, het verheft zich op een of andere dag voor de mens. Dan kan het nutteloze opstand zijn; Het kan ook het uur van « hoop » zijn; hoop, « die vlam die onmogelijk te doven is met de adem van de dood », zoals Péguy zei…
Maar er is ook het gebed dat, te midden van het lijden of in de ellende van de zonde, onze nood, onze armoede, tot God roept en om Zijn hulp roept.
Geen enkele christen is een eenzame christen. Integendeel, hij is solidair met al zijn medemensen, zelfs in zijn gebed, want het is met hen, in de Kerk en met Christus, in de Geest die in ons bidt, dat wij God alleen « Onze Vader » kunnen noemen en ons aan Hem kunnen aanbieden in de herontdekte transparantie van onze zielen aan de bron van dit « Levende Water dat eeuwig leven voortbrengt ».
Een weg op wereldschaal
Daarom is de weg van de christenen ook de weg van de mensen, die loopt door de hernieuwde toewijding aan het zoeken naar gerechtigheid en vrede. Gerechtigheid en vrede zijn geen persoonlijke privileges. Er kan geen ware innerlijke vrede zijn zonder actieve zorg voor de vrede van de naties, noch kan er ware liefde voor God of voor de broeders en zusters zijn zonder een effectieve wil tot gerechtigheid op alle niveaus: individueel, sociaal of internationaal.
De Kerk leidt tot de bouw van de aardse stad allen die zij verzamelt op zoek naar de toekomstige stad. Het is dan dat zijn pelgrimstocht zich aansluit bij die van de hele mensheid.
Voordat we bij elkaar kwamen om op trektocht te gaan, hadden we allemaal een bepaald parcours gevolgd.
De reis die we moeten maken is voor elkaar totaal anders. Hoewel we elkaar op een gegeven moment kunnen ontmoeten en ontdekken dat we samen kunnen gaan om onze weg voort te zetten.
Als we elkaar op een bepaald pad ontmoeten, opent het deuren en kunnen we besluiten niet meer alleen te lopen. Als we besluiten om samen te gaan op een voor ons aangelegd spoor, kunnen we elkaar aanmoedigen …
In Anderlecht mag nu het zaad geplant worden om een geloofsgemeenschap te laten groeien. Enkele mensen hebben besloten elkaar de hand te reiken om elkaar te versterken in geloof. Samen willen ze op weg gaan om een boeiende pelgrimstocht aan te vangen.
Met vele vragen en verwachtingen zijn de eerste kiezels op het pad gegooid, zodat we zonder al te veel uitschuivers samen op weg zouden kunnen gaan naar een vaste weg die zekerheid geeft en leven. Tezamen willen we op weg gaan naar dat licht dat in de verte schijnt en vanwaar de lokroep weerklinkt.
Elk op zijn eigen kan de stem van God horen en weet dat het genomen besluit het goede is. Zij die met elkaar op stap gaan, het grote avontuur tegemoet zullen zich niet hoeven te schamen of verlegen zitten dat ze bereid waren om deze reis tezamen te ondernemen.
Begin dit jaar is het grote avontuur begonnen. Op deze website zal u (lezer) het relaas kunnen volgen van onze omzwervingen, hoop en verwachtingen. We zijn bewust dat niet altijd alles zal verlopen zoals we het zouden wensen. Ook zullen de medereizigers nog dagelijks te kampen hebben met de realiteit van dit leven, geboortes, schoolresultaten, werkaanbiedingen maar ook werkverlies, gezonde uitstapjes, maar ook triestige zaken als ziekte en zelfs dood. Maar ieder die mee op stap gaat is bereid mee de lasten te dragen van de ander en deze te ondersteunen, zodat eenieder het einddoel zal kunnen bereiken.
Met pak en zak, volgeladen met goede voornemens, hoop en een reeks Bijbels in meerdere talen, zullen ze de Bijbel als hun voornaamste Gids mee nemen op het parcours waarvoor zij niet bang zijn en de mensen die hen zullen trachten te ontmoedigen niet zullen laten slagen in hun doel. Allen die mee van plan zijn om op trektocht te gaan zullen stevige stap schoenen aandoen en volledig doortastend op weg gaan.
Opkomend voor Christus zullen ze het niet nalaten hun doelstellingen aan anderen kenbaar te maken. Onderweg zullen ze niet stoppen te spreken over die Nazareense man in wiens voetsporen ze willen stappen. Het was een man van woorden en daden die zich volledig onderwierp aan zijn hemelse Vader,Jehovah, de EnigeWare God. En dat is ook wat de stappers tijdens deze tocht willen doen: recht vooruit op het goede doel af, ook al weten we dat het niet altijd een makkelijk parcours zal zijn en dat de poort naar dat Koninkrijk, waar wij op weg gaan smal is. De weg die leidt naar een smalle poort waar we door zullen moeten gaan. Al wordt er van gezegd dat het moeilijker is voor een kameel om door die poort te gaan dan om een draad door het oog van een naald te steken.
Maar iedereen is bereid gevonden om zich niet te laten ontmoedigen en onderweg anderen aan te spreken om samen met ons mee op stap te gaan.
Zo, indien u wenst met ons op stap te gaan. Ga gerust mee, en ontdek verder met ons de boeiende verhalen, bijzonderheden en schoonheden die er op het pad zullen te vinden zijn.
Kanisa la Christadelphian huko Anderlecht 